Search This Blog

Saturday 25 February 2012

ငါလို လူေၾကာင့္ျဖစ္မယ္


ငါ
၀စြာ စားလို႔ ပိုတာသြန္ပစ္ခဲ့တယ္
ငါ့ နီးနားမွာ စားစရာမဲ့
သြန္ပစ္စားစရာ ရွာေဖြစားေသာက္
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ သဒၵါတရားနဲ သူမ်ားလား.............

ငါ
အေမ့ေမတၱာ ပိုကာေနလို႔ အေမ့ေပၚဆိုးခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ ငတ္မြတ္ေမတၱာ
ေမ်ွာ္လင့္ေတာင္းတ ဘယ္မွာမိဘ
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ ကိုယ္ခ်င္းမစာတတ္သူမ်ားလား...

ငါ
မ်ားစြာ၀တ္စား ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္း ခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ အရွက္လံုေအာင္
၀တ္စရာမဲ့ နိထၱိအ၀တ္
ကေလးငယ္ေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ အတၱၾကီး သူမ်ားလား

ငါ
ရွာေဖြဥစၥာ မဆံုးရံုးေအာင္
စုေဆာင္းထားခဲ့တယ္
ငါ့နီးနားမွာ အားကိုးရာ မရိွ
ခိုကိုးရာမဲ့ ဥစၥာနထၱိ
သက္ၾကီးအုိေပါင္းမ်ားစြာ
ငါဟာ ေလာဘေဇာတတ္ေန သူမ်ားလား.

ဟိုမွာ အမိုက္ပံုထဲ စားစရာ ရွာေဖြေနတဲ့
ကေလးေတြ
ဒီမွာ အလင္းေရာင္မဲ့ေနတဲ့ လူငယ္ေတြ
ဟိုမွာ အရွက္လံုဖို႔ ဘ၀နဲ ့ ရင္းရတဲ့ ကေလးေတြ
ဒီမွာ ခိုကိုးရာမဲ့ အထီးက်န္ တဲ့
အုိၾကီးအိုမ ေတြ

အင္း...........
ငါလို လူေၾကာင့္ၿဖစ္မယ္... ... ။               ။

Friday 24 February 2012

ေမးခြန္းေလး (၂)ခု

ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္းထိုးေတာ့ ဆရာကအတန္းထဲဝင္လာၿပီး ေက်ာင္းသားေတြကို "ေအဂ်င့္တစ္ခုက ေလ့လာဆန္းစစ္ခ်က္တစ္ခုအတြက္ ဆရာ့ကိုအကူအညီေတာင္းခဲ့တယ္။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဒီေမးခြန္းေတြကို ေျဖေပးၾကပါ" လို႔ ေျပာတယ္။ အေမးအေျဖ ေျဖရတာက စာသင္တာထက္ ပိုစိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြအသီးသီး စာရြက္ယူၿပီး ၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။ စာရြက္ေပၚမွာ ေမးခြန္းႏွစ္ခုေမးထားတယ္။




ေမးခြန္း(၁)

သူမကို သူအရမ္းခ်စ္တယ္။ သူမဟာ သြယ္လ်လ်မ်က္ႏွာ၊ လျခမ္းပံု မ်က္ခံုးေမြး၊ ျဖဴေဖြးတဲ့အသားအရည္နဲ႔ လွပသူျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ မေတာ္တဆကားတိုက္မႈေၾကာင့္ သူမမ်က္ႏွာ အရုပ္ဆိုးအက်ည္းတန္သြားတယ္။ ရုပ္ဆိုးသြားတဲ့ သူမကို အရင္လို သူဆက္ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလား?




(A) ခ်စ္ႏိုင္တယ္
(B) မခ်စ္ႏိုင္ဘူး
(C) ခ်စ္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။




ေမးခြန္း (၂)

သူ႔ကို သူမအရမ္းခ်စ္တယ္။ သူက ရုပ္ေခ်ာခန္႔ညားၿပီး ေအာင္ျမင္တဲ့ စီးပြါးေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ေန႔မွာ ရုတ္တရက္ သူ႔စီးပြါးပ်က္သြားတယ္။ က်ရႈံးသြားတဲ့သူ႔ကို သူမ အရင္လိုဆက္ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလား?




(A) ခ်စ္ႏိုင္တယ္
(B) မခ်စ္ႏိုင္ဘူး
(C) ခ်စ္ႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။




တေအာင့္ၾကာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေျဖထားတဲ့စာရြက္ ဆရာကိုျပတယ္။ ဆရာစာရင္းျပဳစုၾကည့္ေတာ့ ေမးခြန္း (၁) ေျဖၾကသူေတြထဲမွာ --
A လို႔ေျဖသူ ၁ဝ%



B လို႔ေျဖသူ ၁ဝ%
C လို႔ေျဖသူ ၈ဝ% ေတြ႔ရတယ္။

ေမးခြန္း (၂) ေျဖၾကသူေတြထဲမွာ



A လို႔ေျဖသူ ၃ဝ%
B လို႔ေျဖသူ ၃ဝ%
C လို႔ေျဖသူ ၄ဝ% ေတြ႔ရတယ္။

ဆရာက အေျဖေတြကုိၾကည့္ၿပီး "အင္း.. ၾကည့္ရတာ မိန္းကေလးေတြ ရုပ္ပ်က္သြားတာက
ေယာက္်ားေလးေတြ စီးပြါးပ်က္သြားတာထက္ ပိုသည္းမခံႏိုင္ၾကပါလား?
ဒီေမးခြန္းႏွစ္ခုမွာ အသိေလးပါတယ္။ သူတို႔ကို ခ်စ္သူေတြျဖစ္မယ္လို႔
တပည့္တို႔ထင္ခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္လား!"




"ခ်စ္သူေတြလို႔ ထင္ခဲ့တယ္ ဆရာ"

"အင္း.. ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကခ်စ္သူေတြပါလို႔ ေမးခြန္းမွာ ေရးမထားဘူးေလ" ဆရာကဆက္ၿပီး
တည္ၿငိမ္တဲ့အသံနဲ႔ "ဒီေမးခြန္းထဲက လူႏွစ္ေယာက္ကို "မိဘ" ေနရာမွာထားၿပီး
ဆရာတို႔ စိတ္ကူးၾကည့္ရေအာင္.. ေမးခြန္း(၁)ထဲက "သူ"ဟာသူမရဲ႕ဖခင္ျဖစ္တယ္။
ေမးခြန္း(၂)ထဲက "သူမ"ဟာသူ႔ရဲ႕မိခင္ျဖစ္တယ္။ ဒီေမးခြန္းကို
ျပန္ေျဖခိုင္းရင္ ေျဖခဲ့တဲ့ အေျဖအတိုင္း တပည့္တို႔ထားႏိုင္မလား?"




ဆရာက ေမးခြန္းေတြကို ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕လက္ထဲ ျပန္အပ္ၿပီး အေျဖေရြးခိုင္းခဲ့ျပန္တယ္။ စာသင္ခန္းတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာ တည္ၾကည္ေလးနက္တဲ့ အရိပ္ေတြ ထင္ဟပ္ေနတယ္။ မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးေနာက္ ဆရာက ေမးခြန္းေတြစုၿပီး စာရင္းစစ္ၾကည့္ေတာ့ ေမးခြန္း(၂)ခုလုံးမွာ (A)လို႔ေျဖထားတဲ့လူေတြ ၁ဝဝ% ရွိခဲ့တယ္။




ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာက "ေလာကႀကီးမွာ တည္ၾကည္ခိုင္ၿမဲတဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစ္မ်ဳိးရွိတယ္။ အဲဒီအခ်စ္က တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္သလို တုန္႔ျပန္႔မႈကိုလည္း မေတာင့္တခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်စ္က ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲေနာက္လိုက္ၿပီး မေျပာင္းလဲသြားတတ္သလို ရာထူး၊ ဂုဏ္အရွိန္အဝါေနာက္ လိုက္ၿပီးလည္း ေမ်ာပါမသြားတတ္ဘူး။ အဲဒီခ်စ္ျခင္းက မိဘေတြရဲ႕ခ်စ္ျခင္းပဲျဖစ္တယ္" လို႔ ေလးေလးနက္နက္ ေျပာသြားခဲ့တယ္။

                                               
                                                                                                                                 by ႏုိင္းႏုိင္းစေန

စံပါယ္အေတြး

......အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္လာေသာ ကေလးငယ္က မိခင္ကို သူ႕အေတြ႕အၾကံဳ ျပန္ေျပာျပသည္..
"ေမေမ .. ဒီေန႔ ဘတ္စကားေပၚမွာ အန္တီႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေျခေထာက္ကို သားတက္နင္းလုိက္မိတယ္.. သားကေတာင္းပန္လိုက္တယ္၊
ဒါနဲ႔ အန္တီႀကီးက သားကို ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေကၽြးတယ္" " သားက ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေရာလား"
"ဟင့္အင္း.. သူ႕ရဲ႕ေနာက္ထပ္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို တက္နင္းလိုက္တယ္"

(၂)

.......ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူမႈဆက္ဆံေရးနယ္ပယ္ထဲမွာ Handicap ေပးထားရတဲ့သူေတြရွိပါတယ္..
Handicap ဆိုတာက ပစားေပးထားတဲ့ သေဘာကိုဆိုလိုတာပါ။ ကစားပြဲေတြမွာဆိုရင္ အမွတ္ေၾကာေပးထားတာေပါ့။
ကိုယ္နဲ႔ စစ္တုရင္ ယွဥ္ထိုးမယ့္သူဟာ ကိုယ့္ေအာက္နိမ့္က်တဲ့ စြမ္းရည္ရွိသူျဖစ္ေနရင္ သူ႕ရဲ႕အားနည္းခ်က္ကို သက္ညွာတဲ့ အေနနဲ႔ ကိုယ့္ဘက္က ဘစ္ေရွာ့႐ုပ္တစ္႐ုပ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ျမင္း႐ုပ္တစ္႐ုပ္ ပြဲမစခင္ကတည္းက အက်ဆံုးခံၿပီး ေလ်ာ့ကစားတာပါ။
ဒါမွ တရားမွ်တမႈရွိမယ္.. လို႔ ယံုၾကည္တာကိုး။ လူ႕အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲမွာလည္း ဒီလိုပဲ။
တခ်ဳိ႕လူေတြကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (သနားလို႔၊ အားနာလို႔) ပစားေပးသက္ညွာထား
ရတာေတြရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့.. ခက္တာက သူ႕တို႔ထဲက တခ်ိဳ႕လူေတြက တမင္ညွာမွန္းမသိၾကဘူး.. ေရာင့္တက္လာၾကတယ္ ။
ကေလးဆိုးႀကီးေတြလိုပဲ။ ကိုယ့္ေျခေထာက္ကို တက္နင္းၿပီး ေတာင္းပန္လို႔ ကိုယ္က သနားအားနာတာနဲ႔ ေခ်ာကလက္တစ္ခု ထုတ္ေကၽြး လိုက္မိပါတယ္။ သူ႕တို႔က ေနာက္ထပ္ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကို ထပ္ၿပီး နင္းၾကျပန္ေရာ.....။ ကဲ....မခက္ဘူးလား ။

.......တစ္ခ်ဳိ႕အိမ္ေတြ.. ၊ တခ်ဳိ႕ဆိုင္ေတြမွာ.. (အားနာလို႔ လိုက္ေလ်ာတာ 'အ' တယ္လို႔မထင္နဲ႔) ဆိုတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို ေတြ႕ေတြ႕ေနရေတာ့ 'ေၾသာ္.. သူတို႔လည္း ခဏခဏ ေျခေထာက္တက္နင္းခံေနရရွာတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕' လို႔ ေတြးၿပီး ျပံဳးမိပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ... မေကာင္းတတ္လို႔ အေလွ်ာ့ေပးေနရတာ မွန္ေပမယ့္.. ခဏခဏ ျဖစ္လာေတာ့လည္း ဘယ္သူသည္းခံႏို္င္မွာလဲ၊
အားလံုးက ပုထုဇဥ္ေတြပဲမဟုတ္လား။

(၃)

.......ကၽြန္ေတာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေတာ့ အဲဒီဆိုင္းဘုတ္ကို တစ္မ်ဳိးဖတ္မိရွာတယ္။
(အားနာလို႔ လိုက္ေလ်ာတာ 'အတယ္' လို႔မထင္နဲ႔) သူက အဲဒီလိုဖတ္ၿပီးေတာ့...ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေမးပါတယ္။ "ေဟ့ေကာင္.."အတယ္" ဆိုတာ တ႐ုတ္လို အေဖကိုေျပာ တာမဟုတ္လား".. တဲ့။
သူဖတ္သလိုမ်ိဳးဆိုရင္ သူ႕အဓိပၸာယ္နဲပသူေတာ့ မဆိုးပါဘူး လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ေတြးမိသား။ ဟုတ္တယ္ေလ... ေနာက္ထပ္ ေခ်ာကလက္
တစ္ခုထပ္လိုခ်င္လို႔ အားမနာပါးမနာနဲ႔ သူမ်ားေျခေထာက္ထပ္နင္းတဲ့ သူရဲ႕အေတြးဟာ "ကေလးအေတြး" ပါ ။
ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့ၿပီးသားပါပဲ ။ အဲဒီလူေတြဟာကေလးေတြ၊ ကေလးဆန္တဲ့ လူေတြဆိုပါေတာ့။
သူတို႔ကို ေရရွည္မွာ ဘယ္သူကသည္းခံႏိုင္မွာလဲ။ အလြန္ဆံုး သူ႕အေဖအေမပဲေပါ့။ က်န္တဲ့သူေတြကေတာ့ ၾကာလာတာနဲ႔ အမွ်
စိတ္ပ်က္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့.. ကေလးေတြဆိုတာက ခက္သားကလား။ ကိုယ့္အေဖအေမအေပၚ ဆိုးခ်င္တိုင္းဆိုးလို႔ ရ႐ုံနဲ႔ က်န္တဲ့ သူေတြအားလံုးအေပၚမွာ
လည္းအဲသည္လိုဆိုးလို႔ "အခြင့္အေရး" ရမယ္ထင္ေနတတ္တာမ်ဳိး။ အဲဒီ ကေလးစိတ္၊ ကေလးဥာဥ္ မ်ဳိးကိုေတြ႕ရင္ အားလံုးက ၀ိုင္းၿပီး
ပဲ့ျပင္ေပးဖို႔လုိပါတယ္။ အဲ... အျပဳျပင္ခံရတဲ့ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း အမွန္တကယ္ လိုလိုလားလား ျပဳျပင္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵရွိဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။
ေလာကမွာ အေရးအႀကီးဆံုးက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အရွိ... အရွိအတိုင္း တည့္္တည့္မတ္မတ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျမင္မယ့္ "သတိ" ရွိဖို႔ပါပဲ။

(၄)

.......ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေကာ... ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ထိ "သတိ" ထားၾကည့္မိၾကလို႔လဲ။
"အခြင့္အေရး" တစ္ခုရၿပီဆိုတာနဲ႔ ေခ်ာကလက္ရတဲ့ ကေလးငယ္လို အငမ္းမရ လွမ္းယူမိတဲ့ အခါမ်ဳိးေတြ ရွိခဲ့သလား။
"ငါ့ကို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီအခြင့္အေရးေပးတာလဲ ?"
"အားနာလို႔လား ?"
"မေကာင္းတတ္လို႔ သက္ညွာတဲ့သေဘာလား ?"
"သူမ်ားက ငဲ့ညွာတာကို ငါက အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ ရတိုင္းယူတဲ့ေကာင္ ျဖစ္ေနသလား ?" စသည္ျဖင့္ ျပန္ဆန္းစစ္ဖို႔ လုိပါတယ္။
ဒီလုိမွမဟုတ္ဘဲ "ကိုယ္ရရင္ၿပီးေရာ" ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ဳိးထားလို႔ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူႀကီးေတြဟာ သူမ်ားေျခေထာက္နင္းဖို႔ ၀န္မေလးတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ ဘာထူးေတာ့မွာလဲ...။
ေပးတိုင္းလည္း မယူပါနဲ႔...။
ရမွန္းသိတိုင္းလည္း မလိုခ်င္နဲ႔...။

(၅)

.......အခြင့္အေရးဆိုတာ ကိုယ့္နဲ႔ထိုက္တန္မွ ရတာ/ယူတာ အေကာင္းဆံုးပါပဲ....။

                                                                                                                                                                                                                              (မင္းခိုက္စိုးဆန္)



ဒါေၾကာင္႔ပါ

တခါတုန္းက လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၅ႏွစ္ေျမာက္
မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ကို
က်င္းပၾက ပါတယ္။ သူတို႔စံုတြဲဟာ အိမ္ေထာင္သက္၂၅ႏွစ္အတြင္းမွာ တခါမွကေတာက္ကဆ
မျဖစ္ဖူးဘူးလို႔ ျမိဳ႕မွာ နာမည္ႀကီး ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နယ္ခံသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာက
အဲဒီ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ႕တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ကို
ေမးျမန္းေဖာ္ထုတ္ဖို႔

အစီအစဥ္တစ္ခု လုပ္လိုက္ပါတယ္။

အယ္ဒီတာ ~ ဒီအျဖစ္အပ်က္က မယံုႏိုင္စရာ အ့ံအားသင့္ဖို႔ ေကာင္းလြန္းပါတယ္။ ဒီလို
အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို

ဘယ္လုိမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့ ၾကပါသလဲ ခင္ဗ်ာ?

ေယာက္်ားျဖစ္သူက သူတို႔ရဲ႕ Honeymoon ေန႔ရက္ေတြကို ျပန္ေတြးရင္းေျပာပါတယ္...

"ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ Honeymoon အတြက္ ရွီမလာ (Shimla) ကိုသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ
ျမင္းစီးသြားမယ္ဆိုၿပီး ျမင္းတစ္ေကာင္စီ စီးၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ အဲဒီမွာ
ကၽြန္ေတာ့္ျမင္းက စီးရတာအဆင္ေျပေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမစီးတဲ့ ျမင္းကေတာ့
နည္းနည္းရိုင္းပံုရတယ္ဗ်။

လမ္းမွာ သြားေနရင္းနဲ႔ပဲ အဲဒီျမင္း
ရုတ္တရက္ထခုန္လိုက္တာ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ ဒယိုင္းဒယိုင္ျဖစ္ၿပီး ျပဳတ္က်ပါေလေရာ။
ဒါေပမယ့္ သူက ေျမႀကီးေပၚကေန လူးလဲထၿပီး ျမင္းရဲ႕ေက်ာကုန္းေလးကို
အသာေလးပြတ္ေပးရင္းနဲ႔ ျမင္းကို "ဒါ မင္းရဲ႕ ပထမဆံုးအႀကိမ္ေနာ္..." လို႔
ေျပာပါတယ္။

ေျပာၿပီးေတာ့ သူလည္း ျမင္းေက်ာေပၚျပန္တက္ၿပီး ခရီးဆက္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ။

ခဏအၾကာမွာ

ေစာေစာကလိုပဲ ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ ဒီတစ္ခါမွာလည္း ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက
တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ပဲ "ဒါ မင္းရဲ႕ ဒုတိယအႀကိမ္ေနာ္..." လို႔ေျပာၿပီး
ဆက္သြားၾကျပန္ပါတယ္။

တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ျမင္းက ခါခ်တဲ့အခါမွာေတာ့
ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ဘာမွမေျပာဘဲ ေျခာက္လံုးျပဴးေသနတ္ကို ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက ထုတ္ၿပီး
ျမင္းကို အေသပစ္သတ္လိုက္ပါေလေရာဗ်ာ။

ကၽြန္ေတာ္လည္း ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ "မင္း ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလည္းကြ။
သနားစရာေကာင္းတဲ့ တိရိစာၦန္ေလးကို မင္းသတ္ပစ္လိုက္ၿပီ။ မင္းရူးေနလား!!!"
လုိေအာ္လိုက္မိတယ္။ အဲဒီအခါ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ကၽြန္ေတာ့္ကို
ေအးစက္စက္ျပန္ၾကည့္ၿပီး ႏူးညံ့တဲ့ေလသံေလးနဲ႔ ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ "ဒါ
ရွင့္ရဲ႕ပထမဆံုးအႀကိမ္ေနာ္..."

တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ
ဘာျပႆနာမွမရွိဘဲ ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနလာခဲ့ၾကတာပါပဲဗ်ာ... ။              ။
 
ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ



Monday 20 February 2012

"Walking Alone"

Come together like a foot in a shoe
Only this time I think I stuck my foot in my mouth.
Thinking out loud and acting in vain.
Knocking over anyone that stands in my way.


Sometimes I need to apologize.
Sometimes I need to admit that I ain't right.
Sometimes I should just keep my mouth shut, or only say hello.
Sometimes I still feel I'm walking alone.


Walk on eggshells on my old stomping ground,
yet there's really no one left, that's hanging around.
Isn't that another familiar face?
Too drunk to figure out they're fading away.


                                                                                     By: Green Day 





Saturday 18 February 2012

ဆရာ ေအာ္ပီက်ယ္ ရဲ႔႔ က်ၾကမ္း(ဟာသ)

၁။ တစ္ကိုယ္ေကာင္း ေဆာင္ရြက္ပါ။ အေခ်ာင္ရလွ်င္ ေ၀စုခြဲေပးစရာ မလိုေတာ့။

၂။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားသည္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္မဟုတ္။ နာမည္ေဖာ္ရန္ အတြက္သာ ျဖစ္သည္။

၃။ အျမင္က်ဥ္းပါ။ အျမင္က်ယ္လွ်င္ မ်က္စိ ေညာင္းသည္။

၄။ ရိုးရွင္းမႈသည္ စိတ္၏ ျမားတစ္စင္း ဟု ဆိုၾကသည္။ မိမိထံ ဦးတည္လာႏိုင္ေသာ ထိုျမားကို ရႈပ္ေထြးမႈ ျဖင့္ လမ္းလႊဲ တတ္ပါေစ။

၅။ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြးေနပါ။ ရုိးရွင္းမႈသည္ ေျဖာင့္တန္းေသာေၾကာင့့္္ သင္ ဘယ္ကို ဦးတည္ေနသည္ကို သိႏုိင္သည္။

၆။ လုပ္သင့္တာထက္ လုပ္ခ်င္တာကို ဦးစားေပးပါ။ လုပ္သင့္တာကို သူမ်ားေတြ လုပ္ၾကပါလိမ့္မည္။

၇။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မထားပါႏွင့္။ဟိုလိုလို ဒီလိုလို လြင့္ေမ်ာခြင့္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားလိမ့္မည္။

၈။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ မထြင္ပါႏွင့္။ ေတာရွင္းရတာ အႏၱရာယ္ မ်ားလွသည္။

၉။ တာ၀န္ယူစိတ္ မထားပါႏွင့္။တာ၀န္ယူစိတ္ ရွိျခင္းသည္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တရားခံရွာျခင္း ျဖစ္သည္။

၁၀။ မ်ားမ်ားေျပာျပီး နည္းနည္းနားေထာင္ပါ။ နားႏွစ္ဖက္ ပါျခင္းသည္ ဒီဘက္ နားမွ၀င္္ျပီး ဟိုဘက္ နားမွ ျပန္ထြက္ ေစရန္ ျဖစ္သည္။

၁၁။ ယေန႔ျပီးႏုိင္ေသာ အလုပ္ကို မနက္ျဖန္သို႔ ေရႊ႕ပါ။ အလုပ္မ်ားသူဟု အထင္ႀကီးခံရမည္။

၁၂။ သူမ်ား စကားေျပာေနလွ်င္ စိတ္၀င္စားဟန္ မျပပါႏွင့္။ သူ႔စကား ေအာင္ျမင္မႈရရန္ အခြင့္အလမ္း နည္းသြားမည္။

၁၃။ အရည္မရ အဖတ္မရ စကားကို မ်ားမ်ားေျပာပါ။ ယခုအခါတြင္ ကြမ္းယာသည္မ်ား အဆင္ေျပေနသည္။

၁၄။ စာမ်ားမ်ား မဖတ္ပါႏွင့္။ အစာႏွစ္မ်ဳိးအနက္ စိတ္၏ အစာဟု ေခၚဆိုၾကေသာ
စာဖတ္ျခင္းသည္ စာအုပ္ဖိုး၊ ငွားခ ႏွင့္ ၀င္ေၾကးမ်ား ကုန္က်ေသာ္လည္း
ဗိုက္မ၀။

၁၅။ စာ ဖတ္ပါက အပ်င္းေျပ၊ အေပ်ာ္ဖတ္၊ အရည္မရ အဖတ္မရ စာမ်ားကိုသာ ေရြးဖတ္ပါ။ စကား၀ိုင္းမ်ား ကို သင္ စိုးမိုးထားႏုိင္လိမ့္မည္။

၁၆။ ကမၻာႀကီးတြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္မ်ားကို မသိလည္း ကိစ မရွိ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကမၻာႀကီးကလည္း သင့္ကို မသိေခ်။

၁၇။ ေလထဲတြင္ တိုက္အိမ္ေဆာက္ၿပီး သင္ခ်ဲ႕ကားခ်င္သလို ခ်ဲ႕ကားပါ။
ေလကုန္ၾကမ္းကိုသာ အသံုးျပဳရ ေသာေၾကာင့္ လက္ဖက္ရည္ဖိုးမွလြဲၿပီး
ကုန္က်စရိတ္ မရိွ။

၁၈။ တာ၀န္ယူစိတ္ မရိွေသာ ဦးေႏွာက္သည္ ဆင္ေျခမ်ားစြာကို မွတ္မိေနတတ္သည္။ လိုသလို အသံုးခ် ပါေလ။

၁၉။ ဇြဲရွိပါက ပင္ပန္း၏။ ဇြဲႏွင့္ ႀကိဳးစားေနစဥ္ အေျခအေန ေျပာင္းသြားမႈေၾကာင့္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြားတတ္ သည္။

၂၀။ ဇြဲမရွိဘဲ ျမန္ျမန္လက္ေလွ်ာ့တတ္ျခင္းေၾကာ
င့္ အရႈံးသက္သာ၏။ ရည္မွန္းခ်က္ ခိုင္မာမႈ မရွိေသာေၾကာင့္ ရည္မွန္းခ်က္ ေဖာင္းပြစြာထားႏိုင္ၿပီး တစ္ခုခုတြင္ ပြေပါက္တိုးႏိုင္၏။

၂၁။ ဟန္ျပ ဇြဲ ရိွျခင္းကား ေနာင္တြင္ အသံုးတည့္ွႏုိင္၏။ အခ်ဳိ႕ကိစ မ်ားတြင္ လူငွားျဖင့္ ဇြဲရွိပါ။

၂၂။ လမ္းသစ္ ထြင္ျခင္းသည္ အခြင့္အလမ္းကို ဖန္တီးျခင္းျဖစ္ရာ အရည္အခ်င္းလို၏။ အခြင့္အေရး အတြက္မူ အရည္အခ်င္း မလို။

၂၃။ ေနာက္မွ လိုက္ရသျဖင့္ ေနာက္က်မွာ မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။ ဘ၀လမ္းသည္
အေျဖာင့္မဟုတ္သည့္ အတြက္ သင့္ကို ေရွ႕ဆံုးမွ လူ ဟုပင္ အထင္ခံရႏုိင္သည္။

၂၄။ မိတ္ေဆြတုကို ေပါင္းပါ။ မိတ္ေဆြတုသည္ အေပးမရွိ၊ အယူသာရွိၿပီး၊ လက္မပါ၊
ေလျဖင့္သာ ကူညီတတ္ရာ သင္သည္လည္း သူ၏ မိတ္ေဆြတု ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘာမွ
ေပးကမ္းစရာမလို၊ သက္သာ ေပ၏။

၂၅။ ဘယ္ကို သြားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္မထားေသာေၾကာင့္ ဦးတည္ခ်က္ မ်ဳိးစံုသို႔ သြားႏိုင္၏။ ႀကိဳက္သည့္ ဘက္သို႔ ယိမ္းႏိုင္၏။

၂၆။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မိသကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားပါက မစိုးရိမ္ပါႏွင့္။
ေရွ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ေနာက္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ စိတ္ႀကိဳက္
ျပင္ႏိုင္၏။

၂၇။ မိမိလုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ မသံုးသပ္ပါႏွင့္။ ဆင္ကန္းေတာတိုး
အဆို ရွိသလို၊ ဆင္သြားလွ်င္ လမ္းျဖစ္ ဟူေသာ အဆို လည္းရွိေပသည္။

၂၈။ လုပ္ခ်င္တာမ်ားသည္ အရသာရွိလွသည္။ လုပ္သင့္တာမ်ားမွာမူ ပင္ပန္းခက္ခဲတတ္သည္။

၂၉။ လုပ္သင့္တာ မလုပ္ျခင္းျဖင့္ ေလာကကို ေပးဆပ္ရန္ အေၾကြးခ်န္ထားပါ။ အေၾကြးမ်ားသူကို အေၾကြး ထပ္မေပးရဲေတာ့ေပ။

၃၀။ လုပ္သင့္တာ လုပ္သူမ်ားကို အမ်ားက ယံုၾကည္ေလးစားၾကလိမ့္မည္။ မၾကာမီ
ေမ့တိေမ့ေလ်ာ့ေနၾက မည့္ ယံုၾကည္ေလးစားမႈကို မေမွ်ာ္လင့္ပါႏွင့္။

၃၁။ ယံုၾကည္မႈ မထားပါႏွင့္။ ယံုၾကည္ပါက အရာရာ ျဖစ္ႏိုင္သည္ ဆိုေသာစကားသည္ ေခတ္ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီ။

၃၂။ ယံုၾကည္မႈသည္ ကိုယ္တြင္း သံလိုက္ဓါတ္ကို အားေကာင္းေစသည္။ သင့္အနားတြင္ ရွိေနေသာ သံေခ်းမ်ား ေျပးကပ္လာလိမ့္မည္။

၃၃။ သင့္ကိုယ္သင္ ပင္ မယံုၾကည္ပါႏွင့္။ အရာရာကို မယံုၾကည္ျခင္းျဖင့္ ႀကိဳတင္ ကာကြယ္ႏိုင္သည္။

၃၄။ ပညာမာန္ တက္ပါ။ ပညာတကယ္ မရိွေသာ္လည္း မာန္တက္လွ်င္ ပညာရွိဟု အထင္ ခံံရမည္။

၃၅။ ကိုးကားစရာ စာပိုဒ္ တစ္ခုခုကို အာဂုံေဆာင္ထားပါ။ လူထူထူ ရွိေသာအခါ ဆိုင္ဆိုင္ မဆိုင္ဆိုင္ ထုတ္သံုးပါ။

၃၆။ ယုတၱိ ရွိရွိ မရွိရွိ ငါ့စကား ႏြားရ ကိုယ္လိုရာဆြဲၿပီး ဇြတ္ေျပာပါ။ ႏြားေစ်းေကာင္းသည္။

၃၇။ ပညာကို ဥာဏ္ျဖင့္ ခၽြန္းမအုပ္လွ်င္ မွားတတ္သည္။ ပညာ တကယ္မရွိသည့္အတြက္ ခၽြန္းမလိုေခ်။

၃၈။ အျမင္က်ယ္ဖို႔ ဗဟုသုတ ရွာမွီးရန္ လိုအပ္ရာ ခရီးစရိတ္ႏွင့္ စာအုပ္ဖိုး
ကုန္သည္။ အျမင္က်ယ္ျခင္း ေၾကာင့္ စိတ္၀င္စားစရာထက္ စိတ္ပ်က္စရာမ်ားကို
ပိုမို ျမင္ေတြ႕ေနရလိမ့္မည္။

၃၉။ အျမင္က်ယ္ျခင္းေၾကာင့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားကို ပိုျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း
အခြင့္အေရးလို အလုပ္မျဖစ္လွ။ အျမင္က်ဥ္းသူသည္ အျမင္မွားတတ္ေသာ္လည္း
မွန္ဖို႔မလိုေသာအခါ အမွားသည္ အဆင္ေျပ၏။

၄၀။ က်န္းမာေရး မလိုက္စားႏွင့္။ က်န္းမာေရးလိုက္စားျခင္းသည္
အလွဴအိမ္မ်ားသို႔ လိုက္စားသလို အရသာ မရွိလွဘဲ မိမိကိုယ္ကို ညွင္းဆဲျခင္း
ျဖစ္သည္။

၄၁။ ေခတ္မီကာလႀကီးတြင္ ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ၿပီး ဒုက ရွာစရာ မလို။ က်န္းမာမွ
အလုပ္ လုပ္ႏိုင္မည္ ဆိုေသာ လူမ်ားသည္ အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ခ်မ္းသာနည္းကို
မသိသူမ်ား ျဖစ္သည္။

၄၂။ က်န္းမာျခင္းသည္ လာဘ္တစ္ပါးဟု ဆိုၾကသည္။ အမွန္မွာ လာဘ္ သည္သာ က်န္းမာျခင္း ျဖစ္သည္။

၄၃။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိခ်င္ပါႏွင့္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ သိေသာအခါ မိမိကိုယ္ကို လႈပ္ႏႈိးတတ္သျဖင့္ အိပ္ေရး ပ်က္၏။

၄၄။ မိမိကိုယ္ကို အလြန္က်ဥ္းေျမာင္းေသာ ေဘာင္အတြင္း ပိတ္ေလွာင္ထားပါ။
ထို႔ေနာက္ အျခားသူမ်ားကို အဆိုပါ ေဘာင္ အတြင္း ဆြဲသြင္းၿပီး မိမိကမၻာ
ထူေထာင္ပါ။

၄၅။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေသာအခါတိုင္း ၎ကို အေကာင္အထည္ မေဖာ္္ဟု ဆံုးျဖတ္ထားပါ။
ေရတို လုပ္ေဆာင္ရမည္ မ်ားကို ေရရွည္ဆြဲဆန္႔ရန္ စကားလံုးမ်ားကို
ကၽြမ္းက်င္စြာ အသံုးျပဳပါ။

၄၆။ စုစည္းမႈေၾကာင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ကို ခံႏိုင္ေစ၏။ သို႔ေသာ္ အျခားဒဏ္မ်ားကို ပို ခံရေစႏိုင္သည္။

၄၇။ ပူးေပါင္းမႈေၾကာင့္ စြမ္းအားပိုမ်ားမလာဘဲ အုပ္စု ပိုမ်ားလာမည္။
ေဆာင္ရြက္မႈ မေအာင္ျမင္သည့္အခါ တြင္မူ တစ္ဦးတည္း မခံရေစရန္ အမ်ားႏွင့္
အခ်ိန္မီ ပူးေပါင္းပါ။

၄၈။ အေရးႀကီးတာကို ေနာက္မွလုပ္ပါ။ အေရးႀကီးေသာအရာမ်ားကို အေရးႀကီးေသာလူမ်ား စိတ္မ၀င္စား သျဖင့္ ဦးစားေပးရန္ မလိုအပ္။

၄၉။ အေရးမႀကီးေသာ အထူးအေရးေပၚမ်ားကို ၾကံဆေဖာ္ေဆာင္တတ္လွ်င္ အေရးပါသူ
ျဖစ္လာမည္။ အေရးမႀကီးတာမ်ားကိုသာ ဦးစားေပးျခင္းျဖင့္ သင္၏ တစ္ေန႕တာကို
ခက္ခဲျခင္းမွ ကာကြယ္ပါ။



Thursday 16 February 2012

Time Of Your Life - Green Day


Another turning point, a fork stuck in the road
Time grabs you by the wrist, directs you where to go
So make the best of this test, and don't ask why
It's not a question, but a lesson learned in time

It's something unpredictable, but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

So take the photographs, and still frames in your mind
Hang it on a shelf in good health and good time
Tattoos of memories and dead skin on trial
For what it's worth it was worth all the while

It's something unpredictable, but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

It's something unpredictable, but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.

It's something unpredictable, but in the end it's right.
I hope you had the time of your life.
 



After You

ရွက္ရွက္နဲ႔ ၀န္ခံပါရေစ။
ရန္ကုန္ႏိုင္ငံတကာေလဆိပ္မွာ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလးပါ။ ေလဆိပ္ရဲ႔ ဧည့္ခန္းမထဲမွာ မႏၲေလးကိုသြားမယ့္ ေလယာဥ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ေစာင့္ေန ခဲ့တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ႏိုင္ငံေပါင္းစုံက ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းကို ဆက္တဲ့ အမ်ားသုံးတယ္လီဖုန္း တစ္ခု ရွိတယ္။ အဲဒီ့တယ္လီဖုန္းက တယ္လီဖုန္းဆက္ခ မေပးရပါဘူး။ အဲ့ဒီ တယ္လီဖုန္းကို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ဆက္ေနတယ္။ သူ႔ေနာက္မွာလည္း တယ္လီဖုန္း ဆက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ့သူ ေလး ငါးေယာက္ေလာက္ရွိတယ္။ ေကာင္မေလးကလည္း တယ္လီဖုန္းဆက္ေနတာ ၿပီးကိုမၿပီးႏိုင္ဘူး။ မိနစ္ ၂၀ေလာက္ၾကာမွ ေနာက္တစ္ေယာက္အလွည့္ ေရာက္ေတာ့တယ္။ အဲ့ဒီ တစ္ေယာက္ကလည္း ဖုန္းေျပာလိုက္တာအၾကာၾကီးပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္က အဲ့ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ေနပုံရတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာ ဖုန္းေျပာ ေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ၿပီး
“အားနာမႈမရွိလိုက္ၾကတာ”လို႔ ခံစားရတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ မႏၲေလးကိုသြားမယ့္ေလယာဥ္ ေရာက္လာပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကိုတက္ဖို႔ “စပီကာ”က  ေၾကညာပါတယ္။ မႏၲေလးကို သြားမယ့္ခရီးသည္ေတြ အားလုံး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားၾကတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚကို သြားဖို႔ ဘတ္(စ္)ကားတစ္စီး ထိုးဆိုက္လာတယ္။ အဲ့ဒီကားနဲ႔ ေလယာဥ္ဆီကို ေလယာဥ္စီး ခရီးသည္ ေတြသယ္ေဆာင္မွာျဖစ္တယ္။ လူေတြဟာ ဘတ္(စ္)ကားေပၚကို အလုအယက္ပဲ တိုးေ၀ွ႔တက္ၾကတယ္။ ႏိုင္ငံျခားသားေတြက ေအးေအးေဆးေဆးပါပဲ။ တိုးေ၀ွ႔တက္တဲ့အထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္းပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ေလယာဥ္ဆီကို ကၽြန္ေတာ္ ေရာက္သြားတယ္။ ေလယာဥ္ပ်ံရဲ႕ ေနာက္အနားအေပါက္က ကၽြန္ေတာ္ တို႔တက္ရတယ္။ ဒီလိုပါပဲ... ေလယာဥ္ေပၚကို တိုးေ၀ွ႕ၿပီးတက္လိိုက္တယ္။ ကိုယ့္ထိုင္ခုံနဲ႔ ကိုယ္ဆိုေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား တိုးေ၀ွ႕တက္ခဲ့မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ ကိုယ္ မစဥ္းစားမိဘူး။ တိုးတာ၊ ေ၀ွ႔တာ၊ တြန္းတာ၊ တိုက္တာ အက်င့္ပါေနလို႔႔ပဲျဖစ္မယ္။

ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကထိုင္ခုံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ လာထိုင္တယ္။ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ေတြ႕ခဲ့တဲ့သူပါ။ သူဟာ ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာပဲ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုဖတ္ေနတယ္။ ေလယာဥ္တက္ၿပီးလို႔ (၁၀)မိနစ္ေလာက္အၾကာမွာ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြက လက္တြန္းလွည္းေလးေတြကိုတြန္းၿပီး အစား အေသာက္လာေကၽြးပါတယ္။ အပူလား။ အေအးလား။ ႀကိဳက္ရာသုံးေဆာင္လို႔ရတယ္။ေဖာ့ဘူးေလးနဲ႔ အသားညႇပ္ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံးစီ လိုက္ၿပီးေ၀တယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ထိုင္ခုံက အတြင္းဘက္မွာပါ။ အစားအေသာက္လာၿပီးေပးတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြက တစ္တန္းၿပီးတစ္တန္း၊ တစ္ခုံၿပီးတစ္ခုံ စနစ္တက် ေပးေ၀ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ခုံအနားလည္းေရာက္ေရာ ကၽြန္ေတာ္က ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကို လွမ္းယူလိုက္တယ္။ အသားညႇပ္ေဖာ့ဘူးတစ္ဘူးကို လွမ္းယူလိုက္ တယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲ့ဒီႏိုင္ငံျခားသားက လူသြားလမ္းရဲ႕ေဘးမွာ ေနရာယူထားသူ။ သူက အရင္ယူရမွာ။ ကၽြန္ေတာ္က အတြင္းဖက္ကခုံမွာ ထိုင္တဲ့သူ။ ကၽြန္ေတာ္က ေနာက္မွယူရမွာ။ ဒါေပမယ္ ကၽြန္ေတာ္က အရင္ လက္ကိုလွမ္းလိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားက စကားတစ္ခြန္းေျပာတယ္။

“After you” 
အဲ့ဒီစကားကိုၾကားၾကားခ်င္း ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါဘူး။ အစာစားရင္း ကၽြန္ေတာ္စဥ္းစားမိတယ္။

“After you” တဲ့။

After ဆိုတာ... ၿပီးေနာက္။

you ဆိုတာ... သင္၊ မင္း၊ နင္၊ ရွင္။

ဒီေတာ့... “After you” ဆိုတာ “မင္းၿပီးမွ”လို႔ အဓိပၸာယ္ရတယ္။ “မင္းကို ဦးစားေပး”ပါတယ္။ “မင္းအရင္လုပ္”ပါ။ ဒီလို သေဘာေဆာင္တဲ့ အဂၤလိပ္ေခတ္ေပၚ စကားတစ္ခုပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ေတြးရင္းနဲ႔ ရွက္လာတယ္။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ  “After me” သမားပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ မီးရထားလက္မွတ္တန္းစီရင္လည္း ငါရဖို႔...။

ဘတ္(စ္)ကားစီးရင္လည္း ငါအရင္တက္ဖို႔။ ငါ အရင္ေနရာရဖို႔။

ကားေမာင္းရင္လည္း လမ္းဆုံမွာ ငါ အရင္ကူးဖုိ႔။ ငါ အရင္ျဖတ္ဖို႔။

လမ္းကူးရင္လည္း ငါ အရင္ ဟိုဘက္ေရာက္ဖို႔...။

အလုပ္ေလွ်ာက္ရင္လည္း ငါ အလုပ္အရင္ရဖို႔...။
ငါအဆင္ေျပဖို႔...။

“After me”....

“After me”....

“After me”....

ငါၿပီးမွ မင္း...။ ငါအရင္...။ ငါ့ကို ဦးစားေပး။

ေတြးရင္း ေတြးရင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းရွက္လာမိတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို အိမ္ေရာက္ေတာ့ အေဖနဲ႔အေမကို ေျပာျပမိတယ္။ အေမေျပာတဲ့စကားဟာ မွတ္သားေလာက္ပါတယ္။

“After you” ဆိုတဲ့ စိတ္ဟာ လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ပဲ။ အိမ္မွာ ထမင္းဟင္းကို အေမကခ်က္တယ္။ အေမခ်က္ထားတဲ့ ထမင္း၊ ဟင္းကို အေမ အရင္မစား ဘူး။ သားသမီးေတြကို အရင္ေကၽြးတယ္။ “After you” ေပါ့ကြယ္။ ဒီလုိပဲ... မင္းအေဖဟာလည္း သူရွာလို႔ရတဲ့ ေငြေၾကးကို သူအရင္မသုံးဘူး။ သားသမီးေတြ ကို အရင္ေပးတယ္။ အရင္ေကၽြးတယ္။ “After you” ေပါ့ကြယ္။ မင္းဟာလည္း မင္းညီေတြ၊ ညီမေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ “After you” လုပ္ရမွာပဲ။ ဒီလိုပဲ မင္းဟာ ဆရာတစ္ေယာက္ဆိုေတာ့ တပည့္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ တပည့္ေတြကို “After you” လုပ္ရမယ္။ “After you” ဆိုတာ ဦးစားေပးျခင္းသေဘာအျပင္ စာနာျခင္း၊ နားလည္ေပးျခင္းေတြ ပါေနတယ္။ ေမတၱာတရားေတြ ပါေနတယ္။ အတၱနည္းျခင္းသေဘာေတြ ပါ၀င္ေနတယ္။

အေဖက ၀င္ေျပာတယ္။

“After me” ဆိုတာ အမ်ားအားျဖင့္ လူငယ္ေတြမွာ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ ကေလးေတြမွာ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ “After me” ဆိုတဲ့ စိတ္ရွိေနတဲ့သူဟာ လူႀကီး မျဖစ္ေသးဘူး။ စိတ္အရြယ္မေရာက္ျခင္းရဲ႕  မွတ္သေကၤတဟာ “After me” ပဲ။ “ အသက္ေတြႀကီးေလေလ တပ္မက္မႈေတြ နည္းေလေလ” ျဖစ္ရမွာ။ “အသက္ေတြႀကီးေလေလ တပ္မက္မႈေတြမ်ားေလေလ” ဆိုရင္ ဒါဟာ ေတာ္ေတာ္ရွက္စရာေကာင္းတဲ့ “After me” ပဲ။ “After me” ဆိုတာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ အတၱေတြ ရင္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးရွိေနျခင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းပဲ။ “After me” သမားဟာာ မိဘဆိုရင္လည္း မိဘ မပီသတဲ့သူေပါ့။ ဆရာဆိုရင္လည္း ဆရာမပီသတဲ့သူေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းဆိုရင္လည္း သူငယ္ခ်င္း မပီသတဲ့သူေပါ့။ မိတ္ေဆြဆိုရင္လည္း မိတ္ေဆြ မပီသတဲ့သူေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ လူႀကီးလူေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ရင္ “After me” ကိုေလွ်ာ့။ “After you” ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေပါ့ သားရယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာ “After me” သမားေတြနည္းလာၿပီး “After you” သမားေတြ မ်ားလာရင္ေတာ့ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္။

သူကလည္း ကိုယ့္အေပၚ “After you”

ကိုယ္ကလည္း သူ႔အေပၚ “After you”

မိဘကလည္း သားသမီးအေပၚ “After you”

သားသမီးကလည္း မိဘအေပၚ “After you

လူႀကီးေတြကလည္း လူငယ္ေတြအေပၚ “After you”

လူငယ္ေတြကလည္း လူႀကီးေတြအေပၚ “After you”

ဆရာကလည္း တပည့္အေပၚ “After you”

တပည့္ကလည္း ဆရာ့အေပၚ “After you”

အျပန္အလွန္ “After you” ဆိုတဲ့....

၀န္းက်င္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ထူေထာင္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။

ဦးဘုန္း(ဓာတု)
မႏၱေလး



Wednesday 15 February 2012

သင့္ဆီက သင့္ေမေမ ဘာေတြလိုအပ္ေနလဲ သင္သိသလား???

"သား အေမ့ကို ငါးရိုးေလးႏႊင္ေပးပါလား အေမ မျမင္ရလို႔...""ဟာ..အေမကလည္းဗ်ာ ဒီမွာသားလည္းမနည္းႏႊင္စားေနရတာ..အေမစားေနတာလဲၾကည့္ပါအံုး ထမင္းလံုးေတြကေအာက္က်လု႔ိ ဂရုစိုက္မွေပါ့အေမရ...." 

ထမင္း၀ိုင္းမွ အေမအိုႀကီး၏ အကူအညီေတာင္းသံသည္ သားျဖစ္သူ၏ေအာ္ေငါက္သံေနာက္တြင္ တိုးလွ်ိဳးေပ်ာက္ကြယ္သြား၏...အသက္ ၆၀ ေက်ာ္ေနျပီျဖစ္ေသာ သူမအတြက္ ထမင္းတလုတ္ကို ပါးစပ္ထဲထည့္ဖို႔ လက္ေတြက ငယ္ငယ္ကလို သန္သန္မာမာမရွိေတာ့...ဇရာ၏ ႏွိပ္စက္မႈသည္ သူမတစ္ကိုယ္လံုးကို တုန္တုန္ခ်ိခ်ိ ျဖစ္ေစခဲ့သည္.. သူမ၏ အေတြးမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္သံုးဆယ္ေက်ာ္ ဆီသို႔တေရြ႔ေရြ႔ ျပန္ေရာက္သြားသည္... 

သားငယ္ငယ္က ထမင္းစားသည့္အခါ ထမင္းလံုးမ်ားေပပြ၍ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္လည္း ျပန္႔က်ဲက်လွ်က္....ထိုဟာမ်ားကို ရွင္းရသည့္အျပင္ အရိုးစူးမွာ စိုး၍ အရိုးႏႊင္ေပးရသည္....ႏႊင္ေပးသည့္ၾကားက မေတာ္တဆ သား အရိုးစူးသည့္အခါ အရိုးျမန္ျမန္က်ေစဖို႔ ငွက္ေပ်ာသီးေခ်ာ့ေကၽြး၍သား၏ရင္ဘတ္ေလးကို ၾကင္ၾကင္နာနာသပ္ေပးၿပီး မိမိ၏ ေသခ်ာဂရုမစိုက္မႈအတြက္ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္မဆံုးျဖစ္ခဲ့ရသည္...ခုသူမကိုေတာ့သားသည္ထိုသို႔မဟုတ္ခဲ့....သားေရခ်ိဳးသည့္အခါ ေရဇလံုထဲတြင္ ေပ်ာ္ပါးျမဴးတူးေနသည့္ သားကို ေခ်ာ္လဲမွာစိုး၍ ထိန္းေက်ာင္းေပးခဲ့ဂရုတစိုက္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ရသည့္ သူမ.. ခု ေရခ်ိဳးခန္းထဲရွိေရညိွမ်ားျဖင့္ ေခ်ာေနေသာၾကမ္းျပင္ကို အေမေခ်ာ္လဲမွာစိုး၍ တိုက္ခၽြတ္ရွင္းလင္းေပးရမွန္း သားသတိမထားမိခဲ့...

ေရခ်ိဳးၿပီးတိုင္း သနပ္ခါးလိမ္းတတ္သည့္ သူမအတြက္ "သားကိုယ္တိုင္ေသြးထားတာေမေမလိမ္းဖို႔ "ဆိုသည့္အေျပာမ်ိဳး သားပါးစပ္ဖ်ားကထြက္က်လာသည္ကို သူမလိုခ်င္မိသည္...သို႔ေသာ္ ငယ္စဥ္က သားကိုေပါင္ေပၚတင္၍ မိမိေသြးထားသည့္ သနပ္ခါးကို သားမ်က္ႏွာေပၚ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ပါးကြက္ညီညီလိမ္းေပးခဲ့သည့္အခ်ိန္မ်ားကို သားမမွတ္မိေတာ့....သားလက္သည္းေျခသည္းေလးေတြကိုတပတ္တခါ ညွပ္ေပးတိုင္း အသားေလးကို ညွပ္မိမွာစိုး၍ ဂရုတစိုက္ ညွပ္ေပးခဲ့သည့္ သူမေမတၱာ...တခါတရံအသားကိုညွပ္မိ၍ သားဆီမွ စူးခနဲထြက္ေပၚလာသည့္ ငုိသံသည္ သူမရင္ကိုဗေလာင္ဆူေအာင္ ျပာယာခတ္ ေစခဲ့မွန္းသားမသိခဲ့.....ခုသူမလက္သည္းေျခသည္းေတြ ရွည္လာေတာ့ သားကိုယ္တိုင္ မိမိကုိ ဂရုတစိုက္ညွပ္ေပးတာမ်ိဳး တမ္းတမိသည္...သို႔ေသာ္ "ဒါေလးလုပ္တာမ်ား အေမရယ္ ကိုယ္တိုင္ပဲညွပ္လိုက္ပါလားသားမအားဘူး"ဆိုေသာ သားအေျပာေအာက္တြင္ သူမ၏စိတ္ကူးေလးမ်ားေပ်ာက္ပ်က္သြားခဲ့ရသည္.....

ကေလးပီပီ ကစားကြင္းသြားရတာ ႏွစ္သက္ေသာ သားအတြက္ တပတ္တခါ အလုပ္အားရက္သည္ သားႏွင့္အတူ ကစားကြင္းတြင္ အခ်ိန္ကုန္ေစဖို႔ျဖစ္ခဲ့သည္...ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေနေသာသားကိုၾကည့္ရင္းသူမရင္ထဲတြင္ တပတ္လံုး လုပ္ခဲ့သမွ် အလုပ္ အေမာေတြ အားလံုး ေျပေပ်ာက္ခဲ့ရသည္... ခုခ်ိန္ ဘုရားသြားခ်င္၍ "သားဘယ္ေန႔အားလဲ အေမ့ကိုလိုက္ပို႔ပါလား"ဟူေသာ ေမွ်ာ္တလင့္လင့္အေမးကိုအလုပ္အားရက္တိုင္းသူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ Golf သြားကစားတတ္ေသာ သား၏ အခ်ိန္မ်ားကသားကိုယ္စားအေျဖေပးခဲ့သည္....သားငယ္စဥ္ေက်ာင္းမေနရေသးခင္ကာလ သူေတြ႔သမွ် စာမ်ားကို "ေမေမဒါဘာေရးထားတာလဲဟင္ သားကိုဖတ္ျပ " ဟူ၍ တြတ္တီးတြတ္တာ ေမးတတ္သည္.... မိမိ အတြက္ သားေမးတိုင္းေက်ာင္းမေနရေသးဘူး ငါ့သားက စာေတြစိတ္၀င္စားေနျပီဟူေသာ ပီတိျဖင့္ သားကို ဖတ္ျပရ ရွင္းျပရသည္မွာအေမာတစ္ခုဟု မထင္မွတ္ခဲ့.....ခု သူမ မ်က္လံုးမ်ား ဇရာ၏ ႏွိပ္စက္မႈေအာက္တြင္ အရာရာကိုၾကည့္ရျမင္ရသည္မွာ မႈန္တ၀ါး၀ါး...သားကို ဘာေရးထားသည္လဲေမးေတာ့သားႏႈတ္ဖ်ား မွ ထြက္က် လာသည့္ " ဒီေလာက္စာလံုးႀကီးႀကီးနဲ႔ေရးထားတာ မျမင္ရဘူးလား အေမရာ "ဆိုေသာစိတ္မရွည္ေသာသား၏ေအာ္သံသည္မာရသြန္ေျပးျပီး ျပန္လာေသာကစားသမား တစ္ေယာက္ထက္ သူမရင္ကို ပို အေမာဆို႔ေစခဲ့သည္....သားငယ္ငယ္က ညအိပ္ခါနီးတိုင္း မိမိပံုျပင္စာအုပ္ေလးေတြဖတ္ျပမွ သားအိပ္ေပ်ာ္တတ္သည္...သူမသည္ သားအတြက္ ပံုေျပာဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္...သားေမးသမွ်ကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပခဲ့သည္..ခုတရားစာအုပ္ေလးဖတ္ခ်င္သည့္အခါ သားကိုအကူညီေတာင္းမိေတာ့ "အေမကလည္းတရားေခြေတြ ရွိတာပဲနားေထာင္ပါလား " ဟူေသာ သား၏အေျပာသည္ မႈန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္လံုးအစံုကို ေခတၱခဏ မိုးရြာေစခဲ့သည္.... သားသည္ သူငယ္စဥ္ဘ၀မိမိဂရုစိုက္မႈမ်ားကုိေမ့ေလ်ာ့ေနခဲ့သည္...

မိမိ၏ လက္ရွိအသက္အရြယ္သည္ လူ႔ဘ၀၏ေန၀င္ခ်ိန္ေရာက္ေနျပီဆိုတာကို သားသတိမထားမိခဲ့...ဇရာေထာင္းလာေသာ သူမအတြက္ အစစအရာရာသည္ ငယ္စဥ္ဘ၀လို သူတစ္ပါးအကူအညီမပါဘဲ လုပ္ကိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းသည္ဆိုတာ သားမသိ....အကူအညီေပးေသာ ထိုသူတစ္ပါးသည္ မိမိရင္မွေမြးဖြားခဲ့ေသာ တစ္ဦးတည္းေသာသားေလး ျဖစ္ေစခ်င္သည္ကို သားေမ့ေနခဲ့သည္....ထိုဆႏၵသည္အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္၍ လူပိုတစ္ေယာက္လိုျဖစ္ေနေသာ သူမအတြက္ သားကိုဒုကၡေပးလိုျခင္း မဟုတ္...

သားရင္ခြင္ထဲတြင္ေန၍ သား၏ ျပဳစုမႈကို ေတာင့္တမိသည္...ၾကင္နာမႈကို လိုခ်င္မိသည္..

သား၏ေမတၱာကို ေမွ်ာ္လင့္မိသည္....မိမိဘ၀၏ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္မ်ားကို သား၏ ၾကင္နာေႏြးေထြးေသာဂရုစိုက္မႈမ်ားေအာက္တြင္ ကုန္ဆံုးခ်င္မိသည့္ မိဘတစ္ယာက္၏ စိတ္ဆႏၵသပ္သပ္သာျဖစ္သည္....

သို႔ေသာ္ အထီးက်န္ဆန္လွေသာ သူမ၏ ဘ၀သည္ သူမ၏စိတ္ကူးႏွင့္ လြန္စြာျခားနားလွသည္....မိမိရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးေဆာ့ကစားေနခဲ့ေသာ သား၏ ငယ္စဥ္ကာလ ပံုရိပ္ေလးကိုျပန္လည္ျမင္ေယာင္ရင္း သူမ၏ မ်က္ရည္တစ္စသည္ ထမင္း၀ိုင္းေပၚရွိ ထမင္းပန္းကန္ထဲသို႔ ေပါက္ခနဲ...................

"သင္၏ ၾကင္နာေႏြးေထြးေသာေမတၱာတရားကို သင္၏မိဘမ်ား ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကသည္"

ေမးလ္ထဲေရာက္လာသည့္ ကုိကူးယူေဖာ္ျပျခင္းပါ။



ငါတို ့ေတြ ... သူငယ္ခ်င္း

ငါတို႔ၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းဆိုတာရွိလို႔ ေနာက္ေျပာင္တာေတြရွိရတယ္။
ငါတို႔ၾကားမွာ အခ်င္းခ်င္းဆိုတာရွိလို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြေျပာခြင့္ရတယ္

မဆက္သြယ္တာၾကာတိုင္း ငါတို႔ ေဝးကြာသြားတာ မဟုတ္ပါဘူး။
သတင္းေတြမၾကားတိုင္း ငါတို႔ ဂရုမစိုက္ေတာ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။

သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီဆိုတာနဲ႔ ငါတို႔မွာ အကြာအေဝးမရွိခဲ့ေတာ့ဘူး။
ႏွလံုးသားမွာ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ့သစ္ပင္ကို အျမစ္တြယ္ေအာင္ စိုက္ခဲ့ၿပီမို႔ပါ။

တကယ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ...
ေမ့သြားတယ္ဆိုတာမရွိခဲ့လို႔ သတိရစရာလည္း မလိုခဲ့ပါဘူး..

ငါတို႔ဟာ သူငယ္ခ်င္းပါ
တစ္သက္မေျပာင္းတဲ့ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းတန္ဖိုးထားရမွာ...
.
ႀကီးျပင္းရာလမ္းတေလ်ာက္မွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၊ သံေယာဇဥ္က ဘဝရဲ႕ေျမၾသဇာပါ... ဘဝတစ္ခု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ႀကီးျပင္းရွင္သန္ဖို႔ ဒီေျမၾသဇာေတြက မရွိမျဖစ္လိုအပ္ပါတယ္...
 
 
                                                                                   By: Nine Nine Sanay @ ႏိုင္းႏိုင္းစေန
 
 
 
 
 

Saturday 11 February 2012

Social engineering , ေနဧလိမ္နည္း ႏွင့္ gmail hacking

1978 ခုႏွစ္ရဲ့တရက္မွာေပါ့  Rifkin ဟာ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ေန့စဥ္လြဲေၿပာင္းေပးေနတဲ့ ဘဏ္ရဲ့ လံုၿခံဳေရးခန္းထဲကို ၀င္လာခဲ့တယ္။သူ.တာ၀န္က အဲဒီဘဏ္က computer dataေတြကို back up လုပ္ေပးရတာပါ။ေငြလြဲေၿပာင္းတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ ္Data ေတြေပါ့။သူ တစ္ခုသတိထားမိတာက ေငြလြဲ၇ာမွာ သံုးတဲ့ code ေတြဟာ ေန့စဥ္ေၿပာင္းေနတယ္။အဲဒီ codeေတြကို တာ၀န္က်တဲ့ ၀န္ထမ္းကိုလည္း လွ်ိဳ့၀ွက္စြာေၿပာၿပတယ္။ အေစာင့္ ေတြနဲ့အတူတူလံုၿခံဳေရး အထပ္ထပ္နဲ့ေခၚၿပီးမွ ေငြလြဲခန္းထဲ၀င္ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၀န္ထမ္းေတြဟာ မ်ားၿပားလွတဲ့ ေန့စဥ္codeေတြကို ေမ့မွာစိုးတဲ့အတြက္ စာရြက္အပိုင္းေလးေတြနဲ့ ေရးၿပီးနံရမွာ သူတို့ၿမင္သာေအာင္ကပ္ထားတတ္ၾကတယ္။ဒါနဲ့ပဲ …Novemberတစ္ရက္မွာ Rifkin ဟာ အၾကံနဲ့ ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
သူဟာ ထံုးစံအတိုင္း သူ.လုပ္ေနက်တာ၀န္ေတြ ၊ စစ္စရာရွိတဲ့ Dataေတြကို စစ္ေဆးပါတယ္ ။အဲလို စစ္ေနရင္းက နံရံက codeေတြကို မသိမသာခိုးၾကည့္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ မွတ္ထားလိုက္ပါတယ္။ခဏအၾကာမွာ သူဟာရံုးခန္းကေနထြက္ခဲ့တယ္။ ငတက္ၿပား ၾကီးပြားခါစေၿခလွမ္းမ်ိဳးနဲ့ေပါ့။
ဘဏ္ကထြက္လာၿပီး ညေန ၃နာ၊ရီေလာက္မွာ လမ္းေဘးဖုန္းကေနဘဏ္ရဲ့ေငြလႊဲဌာနကို ဖုန္းဆက္ပါေတာ့တယ္။သူဟာ Mike Hanse အၿဖစ္ဟန္ေဆာင္လိုက္တယ္။စကားေၿပာခန္းက ဒါမ်ိဳးၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
Rifkin ။ ။ “ …. ဘဏ္ကလား။က်ေနာ္ Mike Hanse ပါ၊ ေငြလႊဲမလို့ပါ“
စာေရးမ။ ။ ဖုန္းနပါတ္ေလးေၿပာပါရွင္
Rifkin ။ ။ 286 ပါ
စာေရးမ။ ။ code နံပါတ္ေၿပာပါ ။
Rifkin ။ ။ မွတ္သားထားတဲ့အတိုင္း “4789 ပါ“
အဲေနာက္သူက 10 millions $ ကို မၾကာခင္က သူအေကာင့္ဖြင့္ထားတဲ့ Zurich ဘဏ္ကို လႊဲခိုင္းလိုက္ပါတယ္။
စာေရးမ။ ။ ”interoffice settlement နပါတ္ေၿပာပါရွင္“
Rifkin ထင္မွတ္မထားတဲ့ ေမးခြန္းပါ။ဒါေပမယ့္ သူဟာ ဟန္မပ်က္ ပဲ က်ေနာ္ၿပန္စစ္ပါရေစလို.ေၿပာၿပီး ဖုန္းၿပန္ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ အဲေနာက္ဘဏ္ကိုၿပန္သြား ၊ interoffice settlement ၿပန္ရွာၾကည့္ၿပီးေနာက္ ဖုန္းၿပန္ဆက္ပါတယ္။ဒီတခါမွာေတာ့ အရာ၇ာအဆင္ေၿပခဲ့ပါတယ္။
ရက္မ်ားမၾကာမီ သူဟာ zurich ဘဏ္ကိုသြားၿပီး ေငြထုတ္ကာ 8 millions $ ဖိဳးစိန္ေတြကို ရုရွားကေန၀ယ္ယူခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းတေလွ်ာက္ အမ်ားဆံုးေငြလိမ္လည္မႈပါ…ေသနတ္မပစ္ ၊ကြန္ၿပဴတာမပါခဲ့ပါဘူး ။ ဂင္းနစ္စံခ်ိန္မွာေတာ့ ‘biggest computer fraud” ပါတဲံ့။ အဲမွာ Stanly Rifkin ဟာ လွပတဲ့ လိမ္လံုးေလး ….social engineering ကို သံုးခဲ့တာပါ။
ဒါေတြက ဘာကိုေၿပာတာလဲဆိုရင္ လံုၿခံဳးေရးမည္မွ်ပင္ တင္းက်ပ္ေစကာမူ လူမ်ား၏နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈေၾကာင့္ အရာရာဆံုးရံွဳးႏိုင္ေၾကာင္းပါ။ ခုတစ္ေလာ Gmail hacking အေၾကာင္းအလြန္တရာၾကားေနရပါတယ္။ ဒါဟာ တကယ္ပဲ ပညာနဲ့ hack တာၿဖစ္ႏိုင္သလို မိမိကိုယ္တိုင္ရဲ့ ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္လည္းၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ လည္းအၾကိမ္ၾကိမ္ၾကံဳဘူးပါတယ္။ ရုပ္ရွင္သရုပ္ေဆာင္ မအူ၀ဲ မဂၤလာေဆာင္တယ္ဆိုၿပီး လင့္ေလးေပးတာ ေၾသာ္ရက္စက္ပါ့ အူ၀ဲရယ္ဆိုၿပီး ကေယာင္ကတန္းနဲ့ click လုပ္မိတာ ေၾကာင္ရုပ္ၾကီးေပၚလာၿပီး ဟားသြားပါတယ္။
။လူတစ္ေယာက္ရဲ ့gmail ထည့္ရံုနဲ့ သူဘယ္ေနရာကဆိုတာေၿပာႏိုင္တယ္ဆိုတုန္းကလည္း gmail အထည့္ေကာင္းလို. ဟားတာခံရဘူးပါတယ္္။ၿမန္မာၿပည္မွာလည္း အရင္တုန္းက ေနဧဆိုတဲ့လူက အဲလိုအကြက္လွလွေလးေတြသံုးၿပီးလိမ္ဘူးပါတယ္။အိုင္းစတိုင္းက universe နဲ့ လူရဲ့ နေမာ္နမဲ့ႏိုင္မႈ ႏွစ္ခုသာလွ်င္ infinite ပါတဲ့။က်ေနာ္တို့ ရဲ့ မ်က္စိမွိတ္ယံုၾကည္မႈေတြရွိသေရႊ.ေတာ့ ခံေနရဦးမွာပါပဲ။ လူတိုင္းလူတိုင္း အညာခံရမႈမွ ကင္းေ၀းၾကပါေစေၾကာင္းဆုေတာင္းလွ်က္ …..

ARTIFICIAL INTELLIGENCE - ဉာဏ္တု

ဟိုေန႔က မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ထဲမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ “ဉာဏ္တု” ကို ထည့္ေတာ့မယ္တဲ့။ စာအုပ္ကို ေဘးခ်ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ စဥ္းစားေနမိတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ပတ္သက္မွ “ဉာဏ္တု” ရွိလာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြမွာလည္း အေစာႀကီးကတည္းက “ဉာဏ္တု” ရွိတယ္။

တခ်ိဳ႕လူေတြမွာ ရွိတဲ့ဉာဏ္က အစစ္မဟုတ္ဘူး။ ေမြးရာပါ အတုႀကီး။ သူတို႔ဉာဏ္နဲ႔သူတို႔ ဘာမွမလုပ္ႏုိင္ဘူး။ သူမ်ားဉာဏ္နဲ႔ ေဖာ္ထုတ္တားတာေတြကိုပဲ အတုခိုးၿပီး လိုက္လုပ္ေနရတယ္။

ကြန္ပ်ဴတာကို “ဉာဏ္တု” တပ္ေပးတာ ေကာင္း,မေကာင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာႏိုင္ဘူး။ လူေတြမွာ ဉာဏ္တုရွိေနတာေတာ့ မေကာင္းဘူး။

Friday 10 February 2012

ငွက္ေပ်ာသီး၊ေလွကား၊ေရခဲေရ၊ေမ်ာက္မ်ားႏွင့္က်ေနာ္တို႔

သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ … တစ္ခါကေပါ့  စမ္းသပ္ခ်က္ တခုမွာ သိပၸံ ပညာရွင္မ်ားဟာ ေမ်ာက္ ၅ ေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ တခုထဲမွာ အတူတူ စုထား လိုက္တယ္။
ၿပီးေတာ့ ေလွာင္အိမ္ရဲ႕ အလယ္တည့္ တည့္မွာ ေလွကားတစင္းေထာင္ထားၿပီး ေလွကားထိပ္ မွာေတာ့ ငွက္ေပ်ာသီး တဖီးကို တင္ထားေပး သတဲ့။
တကယ္လို႔ ေမ်ာက္တေကာင္ေကာင္ကေန ငွက္ေပ်ာသီးစားခ်င္လို႔ ေလွကားေပၚကို တက္ဘို႔ ႀကိဳးစားတဲ့အခါတိုင္းမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ က်န္တဲ့ေမ်ာက္ေတြကို (ေမ်ာက္ေတြ ေၾကာက္တဲ့) ေရခဲတမွ် ေအးစက္ေနတဲ့ ေရေအးတြနဲ႔ ေနမထိ ထုိင္မသာျဖစ္ေအာင္ ဆြတ္ျဖန္းေပးသတဲ့။
ေဟာ … မၾကာပါဘူး။ ေမ်ာက္ေတြဟာ သူတို႔အထဲက တေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚတက္ဘို႔ ႀကိဳးစားတာနဲ႔ အဲဒီ အေကာင္ကို က်န္တဲ့ ေလးေကာင္က ၀ိုင္းၿပီး ထုၾက ႏွက္ၾကေတာ့တာဘဲတဲ့။ အဲဒီအခါမွာေတာ့ ေရေအးနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကို ရပ္နားထားလိုက္ေတာ့ သတဲ့။
အဲသည္ေနာက္ပိုင္းမွာ ငွက္ေပ်ာသီးရဲ႕ ဆြဲေဆာင္ျဖားေယာင္းမႈ ဘယ္လိုပင္ အားေကာင္းလြန္း လွေပမယ့္ ဘယ္ေမ်ာက္ကမွ ေမ်ာက္စြမ္းေကာင္းလုပ္ၿပီး ေလွကားေပၚကို တက္ဘို႔ ထပ္မႀကိဳးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။
ဒီလိုအေနအထားမွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြဟာ မူလေမ်ာက္ငါးေကာင္ထဲက တေကာင္ကို ေလွာင္အိမ္ ထဲက ထုတ္။ သူ႕ေနရာမွာ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္နဲ႔ လဲလွယ္အစားထိုးလိုက္တယ္။ ေမ်ာက္အသစ္ဟာ ေလွာင္အိမ္ထဲကို ေရာက္တာနဲ႔ (ေမ်ာက္ပီပီ) ေလွကားေပၚကို ေျပးတက္ၿပီး ငွက္ေပ်ာသီကို ယူဘို႔ ႀကိဳးစားေတာ့တာေပါ့။ က်န္တဲ့ ေလးေကာင္ကလည္း ထံုးစံအတိုင္း မဆိုင္းမတြ သူ႕ကို ၀ိုင္း သမ ၾကသတဲ့။ (ကြိကြိ … ကြကြ … ကြိကြ … ေခြးမသားေမ်ာက္ … ေဆာ္ပစ္ … ကြစ္ကြစ္)
အဲသလို မၾကာခဏ ထုႏွက္ခံရၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အသစ္ေရာက္လာတဲ့ ေမ်ာက္ဟာ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ထုႏွက္ၾကသလဲဆိုတဲ့ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းမွန္ကို စဥ္းစားလို႔ မရေပမယ့္လည္း ေလွကားေပၚကို မတက္ရဘူးဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး သေဘာေပါက္လာတယ္။ ေလွကားေပၚတက္ဘို႔ကိုလည္း ထပ္မံမႀကိဳးစားရဲေတာ့ဘူးတဲ့။
ဒုတိယ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ကို ေမ်ာက္အေဟာင္းတေကာင္ရဲ႕ ေနရာမွာ ထပ္မံ အစားထိုး ထည့္လိုက္တဲ့အခါမွာလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳး ထပ္ျဖစ္တယ္။ ဒီေနရာမွာ စိတ္၀င္စား ဘို႔ေကာင္းတာက ဒုတိယ ေမ်ာက္သစ္ကို ၀ိုင္း၀န္းထုႏွက္ၾကတဲ့အခါ သူ႕အရင္ေရာက္တဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ကပါ ဘုမသိ ဘမသိ ၀င္ၿပီး ထုႏွက္တာကို ေတြ႕ရသတဲ့။ (ၾကည့္ရတာ လူေတြသာမက ေမ်ာက္ေတြလည္း ဆြမ္းႀကီးေလာင္းရတာ ၀ါသနာပါပံုရတယ္။)
ဒီလိုနဲ႔ တတိယ ေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ကို မူလေမ်ာက္အဟာင္းထဲက တေကာင္ေနရာမွာ အစားထိုးထည့္ၾကည့္တယ္။ ထုႏွက္တဲ့ကိစၥ ဆက္ျဖစ္တယ္။ စတုထၳေမ်ာက္အသစ္တေကာင္ ထပ္လဲထည့္တယ္။ ထု႐ိုက္တဲ့ကိစၥ ဆက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ပဥၥမေျမာက္ ေမ်ာက္အသစ္ကို ေနာက္ဆံုးလက္က်န္ ေမ်ာက္အေဟာင္းေနရာမွာ အၿပီးသတ္ လဲထည့္လိုက္ေတာ့တယ္။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ … အခုဆိုရင္ ေလွာင္အိမ္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေမ်ာက္ငါးေကာင္လံုးဟာ ေနာက္မွ ေရာက္လာၾကတဲ့ ေမ်ာက္အသစ္ေတြခ်ည္းေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔အားလံုးဟာ ေရခဲေရနဲ႔ ပက္ျဖန္းတာကို တခါမွ မႀကံဳခဲ့ရဖူးဘူးဗ်။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ထဲက တေကာင္ေကာင္ ေလွကားေပၚကို တက္ဘို႔ႀကိဳးစားရင္ေတာ့ က်န္တဲ့ေလးေကာင္က ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ထုၾကႏွက္ၾကဆဲဘဲတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ အဲသလို ထုႏွက္ရသလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုေတာ့ ေမ်ာက္ငါးေကာင္စလံုး လံုး၀ မသိၾကရွာဘူးတဲ့။
ကဲ … ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲ ။
သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရာ … အဲဒီေမ်ာက္ငါးေကာင္လိုမ်ိဳး ထူးဆန္းတဲ့ အျပဳအမူကို လူ႕အဖြဲအစည္း အတြင္းမွာ  ေတြ႕ဘူး ႀကံဳဘူးပါသလား။
တဆက္တည္း ေမးလိုက္ခ်င္ေသးတာက ကိုယ္ကိုတိုင္ေကာ ဘယ္ႏွခါေလာက္ အဲလိုလုပ္မိၿပီးၿပီလဲ … ???

( … သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ ေမးလ္ကေနပို႔ေပးလိုက္တာပါ။ တဦးတေယာက္ရဲ႕ မူပိုင္ဆိုရင္ အသိေပးပါ။ ျဖည့္စြက္ ေဖာ္ျပေပးပါမယ္။ … )




Thursday 9 February 2012

သူ ့လို "လူ"

ဟိုးႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာက အေရွ႕ ေဂ်ရုစလင္ မွာ အာေရဗစ္ တကၠသိုလ္ၾကီး တစ္ခုရွိခဲ႔ဘူးတယ္။ အဲဒီ တကၠသိုလ္ၾကီးမွာ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ဟာ ဂဏာန္းသခ်ာၤ အတတ္ကို လာသင္ၾကတယ္။ ပညာစုံလို႔ ေမြးရပ္ကို ျပန္ၾကေတာ႔ လမ္းမွာ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ထဲက တစ္ေယာက္က ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ပုစာၦတစ္ခု ေမးတယ္။

        “ ၁ + ၂ = ဘယ္ေလာက္လဲ ”

       တဲ႔။ တစ္ေယာက္က ေျဖတယ္ ၃ တဲ႔။ ဒီေတာ႔ ေမးခြန္း ေမးသူက မွားတယ္ ၁ဝ ဆုိၿပီး ျငင္းၾကရင္း အဆုံးျဖတ္ခံဖုိ႕ ၊ ဆရာဆီကို ျပန္လာၾကတယ္။ ဆရာဆီလည္း ေရာက္ေရာ ၊ ဆရာက ၁၀ ဆုိတဲ႔ လူကို ဘာမွမလုပ္ဘဲ ၊ ၃ လို႔ ေျဖတဲ႔ လူကို တုတ္နဲ႔ ရိုက္သတဲ႔။ အရိုက္ခံရတဲ႕လူက . . .

       “ ဆရာအေျဖက ၃ မဟုတ္ဘူးလား ၊ ဘာလို႔ရိုက္တာလဲ ”

       လို႕ေမးေတာ႔ ဆရာက  . . . . 

       “ ဒီပုစာၦကို ကေလးေတာင္ သိတယ္။ ဒါကို အလုပ္မရွိ အလုပ္ ရွာၿပီး ၃ မွန္း သိလွ်က္နဲ႔ ကိုယ္သြားမဲ႔ ခရီး ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ မသြားဘဲ ၊ ဟုိလူမုိက္ ကို ဒုကၡရွာၿပီး ျပန္လွန္ ေခ်ပတာရယ္။ ေလာကမွာ အမွန္တရား ဆိုတာ အယူ၀ါဒေၾကာင္႔ ၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆေၾကာင္႔ ၊ အသိဥာဏ္ မဖြင္႔ၿဖိဳးေအာင္ ၿပဳစုပ်ိဳးေထာင္ ခံရျခင္းေၾကာင္႔ ၊ ေမြးရာပါ ဗီဇေၾကာင္႔ အဲလို အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႔ ၊ အမွန္တရားကို မသိၾကဘူး။ 

       ဒီအထဲမွာ ဟိုလူမိုက္ဟာ ၃ ကို ၃ မွန္း မသိတာဟာ အယူ၀ါဒေၾကာင္႔လည္း မဟုတ္ဘူး ၊ အေတြးအေခၚ ေၾကာင္႔လည္း မဟုတ္ဘူး ၊ သူတပါးက အႏုိင္က်င္႔လို႔ ( တနည္း ) အသိဥာဏ္ တုန္းေအာင္ လုပ္ခံ ထားရလို႔လည္း မဟုတ္ဘူး ၊ ေမြးရာပါ ဗီဇေၾကာင္႔သာ ေသေသခ်ာခ်ာ သင္ေပးထားပါလွ်က္ ၃ ကို ၃ မွန္းမသိတာ။ အဲဒီလို အသိတရား မရွိတဲ႔ လူကို မင္းျပန္လွန္ၿပီး ၿငင္းခုန္ ေခ်ပတဲ႔ မင္းဟာ အဲဒီ လူထက္ကို မုိက္လို႔ ငါရိုက္တာ ” 
လို ့အေျဖေပးခဲ့တယ္ ။
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း   ေမြးရာပါ ဗီဇေၾကာင့္ အမွန္ကို အမွန္မွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္ေနတဲ႔ လူေတြ ၊ သူမ်ားက ေသြးထိုးခံထားရတဲ႔ လူေတြကို အမွန္တရားကို သိလိုေဇာနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ အခ်ိန္ေတြကို အကုန္ခံကာ ေျပာဆို ရွင္းျပမေနပါနဲ ့ လြတ္ထားလိုက္ပါ ...



လူႏွင့္ ထူးဆန္းမွဳ

တစ္ခါက . . . .

အရမ္းကို ဆင္းရဲတဲ႔ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္ ရွိသတဲ႔။ သူတို႔ဟာ ဆင္းရဲလြန္းလို႔ အဆင္ေျပေအာင္ေတာင္မွ မနည္း လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနရသတဲ႔။ တစ္ေန႔ေတာ႔ ဒီလို ဆင္းရဲစြာ ေနရတာကို မခံႏိုင္တဲ႔ အဆံုး အစ္ကို လုပ္သူက မိဘေတြ သူတို႔ကို အေမြအျဖစ္ေပးသြားတဲ႔ “ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာသို႔ ” ဆိုတဲ႔ ေျမပံုအတိုင္း သြားျပီး အဲဒီမွာရြာမွာသာ တကယ္ကို မ်က္လံုးတစ္လံုးနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ေလာက္ကို ဖမ္းျပီး ရံုသြင္းျပစား လိုက္ရင္ သူတို႔အတြက္ အဆင္ေျပမယ္ လို႔ စဥ္းစားမိတယ္။

ဒီေတာ႔ အစ္ကို လုပ္သူက ညီျဖစ္သူကို မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို သြားျပီး မ်က္လံုးတစ္လံုးနဲ႔ လူကို ဖမ္းေခၚလာဖို႔ စည္းရံုးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ညီျဖစ္သူက စိတ္မဝင္စားဘူး။ အစ္ကိုလုပ္သူလည္း ညီျဖစ္သူကို မ်ိဳးစံု ဆြဲေဆာင္ေပမဲ႔ ညီျဖစ္သူက စိတ္မဝင္စားလို႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကိုယ္႕ဖာသာ တစ္ေယာက္တည္း သြားမယ္ ဆိုျပီး ဆံုးျဖတ္လိုက္သတဲ႔။ ဒါေၾကာင္႔ သူက ညီျဖစ္သူကို ႏႈတ္ဆက္တယ္။

“ အစ္ကိုကေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို သြားရွာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီ။ ဒါေပမဲ႔ ညီေလးက စိတ္မဝင္စားေတာ႔လည္း မလိုက္နဲ႔ေပါ႔။ ဒါေၾကာင္႔ အစ္ကို ေျမပံုေလးကို ညီေလးအတြက္ ထားခဲ႔မယ္။ အစ္ကို ထြက္သြားျပီး လအနည္းငယ္ၾကာလို႔မွ မ်က္လံုးတစ္လံုးလူနဲ႔ အတူတူ အစ္ကို ျပန္မေရာက္လာဘူး ဆိုရင္ေတာ႔ အစ္ကိုေနာက္ကို လိုက္ခဲ႔ပါ။ ”

လို႔ ဆိုျပီး ထြက္သြားေတာ႔တယ္။ ညီျဖစ္သူကလည္း အစ္ကို ေျပာသြားတဲ႔ အတိုင္း ေစာင္႔ေနခဲ႔တယ္။ ဒါေပမဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာသာ ၾကာသြားတယ္ သူ႔ရဲ႕ အစ္ကို ျပန္မလာဘူး။ ဒါေၾကာင္႔ ေနာက္ဆံုးမွာ အစ္ကို မွားၾကားထားတဲ႔ အတိုင္း ေျမပံုေလး ကိုင္ျပီး အစ္ကို သြားတဲ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာကို လိုက္လာခဲ႔တယ္။ ေျမပံုအညႊန္းက အရမ္းေကာင္းလြန္းေတာ႔ မၾကာခင္ အခ်ိန္မွာပဲ မ်က္လံုးတစ္လံုးရြာ အဝင္ဝကို ေရာက္သြားခဲ႔တယ္။ ျပီးေတာ႔ သူ ရြာထဲကို ဝင္လာခဲ႔တယ္။

သူေရာက္သြားတဲ႔ အခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီရြာက လူေတြက ရံုၾကီးတစ္ခုထဲကို လက္မွတ္ေလးေတြ ဝယ္ျပီး ဝင္သြားၾကတယ္။ ရံုမွာေရးထားတာက “ လူထူးဆန္းျပပြဲ ” လို႔ ဆိုတယ္။ ညီျဖစ္သူကလည္း ထူးဆန္းတာကို ဝါသနာပါေလေတာ႔ ရံုထဲကို လက္မွတ္ဝယ္ျပီး ဝင္ၾကည္႔လို္က္တယ္။ သူလည္း အထဲကို ေရာက္ျပီး အထဲမွာ ျပထားတဲ႔ လူူထူးဆန္းကို ၾကည္႔လိုက္ေတာ႔ သူ႕အစ္ကို ျဖစ္ေနတယ္။ ညီျဖစ္သူလည္း အရမ္းကို တုန္လႈပ္သြားျပီး သူ႕အစ္ကိုကို ေမးလိုက္တယ္။

“ အစ္ကို ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး အခုလို လူထူးဆန္း ျပပြဲရံုထဲ ေရာက္ေနရတာလဲ။ ”

လို႔ သူက ေမးလိုက္ေတာ႔ သူ႔အစ္ကိုက ျပန္ေျဖတယ္။


“ ဒီလို ညီေလးေရ ၊ အစ္ကိုက မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲ ရွိတဲ႔ လူကို ဖမ္းျပီး အစ္ကိုတို႔ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး ရွိေနတဲ႔ လူေတြဆီမွာ လူထူးဆန္း ဆိုျပီး ျပစားရင္ ပိုက္ဆံေတြ ရမယ္ ဆိုျပီးသာ စဥ္းစားခဲ႔မိတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ကိုပဲ ဖမ္းျပီး ေခၚဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာေလ။ တကယ္ေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးထဲ ရွိေနတဲ႔ လူေတြဆီမွာေတာ႔ မ်က္လံုးတစ္လံုးက မထူးျခားဘူးေပါ႔ကြာ။ သူတို႔ဆီမွာက အစ္ကိုတို႔လို မ်က္လံုးႏွစ္လံုး ရွိေနသူေတြကသာ ထူးျခားၾကတာေလ။

ဒါေၾကာင္႔ သူတို႔ အစ္ကိုလည္း ျမင္ေရာ  ဝိုင္းဖမ္းျပီးေတာ႔ လူထူးဆန္း ဆိုျပီး ရံုသြင္းျပလိုက္တာပါပဲကြာ။ တကယ္ေတာ႔ ကုိယ္႔မွာ မထူးဆန္းေပမဲ႔ သူမ်ားဆီမွာ ထူးဆန္းေနတတ္ျပီး သူမ်ားဆီက ထူးဆန္းေနတာက ကိုယ္႕မွာ ဘာမွ မဟုတ္ဘဲ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနတတ္တယ္ ညီေလး။ ”
သူငယ္ခ်င္းတို ့လည္း သူငယ္ခ်င္းတို ့ရ့ဲ  မထူးျခားတဲ့ ထူးျခားမွဳေလးေတြကို အသံုးခ်နိုင္ပါေစ ...

လေရးႏွစ္ေခ်ာင္းငင္ လူ



တစ္ခါတုန္းက ဘုရင္ႀကီးတစ္ပါးမွာ အမတ္ႀကီးႏွစ္ဦး ရွိပါသတဲ့။ တစ္ဦးက ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ဘုန္းတန္ခိုးေတြကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔သီက်ဴးတဲ့ေနရာမွာ အရမ္းေတာ္သတဲ့။ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြေပါ့ေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဘုရင္က ဆုလာဘ္ေတြ ေပးသနားၿပီး ေျမႇာက္စားထားတဲ့အတြက္ ဆီဦးေထာပတ္ေတြစားၿပီး ေကာင္းစားေနသတဲ့။

အျခားအမတ္တစ္ဦးကေတာ့ ပညာရွိပီပီ လိုအပ္မွပဲ ေျပာသတဲ့။ အႀကံဉာဏ္ေတြကိုလည္း ဘုရင္ႀကီးက ေတာင္းမွပဲ ေပးသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ သူေပးတဲ့ အႀကံဉာဏ္ေတြက ထိေရာက္ေကာင္းမြန္တဲ့အတြက္ ဘုရင္ႀကီးက သူ႔ကို သိပ္သေဘာမက်ေပမယ့္လည္း မပစ္ပယ္ရဲဘူးတဲ့။ သူဟာ ဘုရင္ႀကီးအတြက္ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔မ်ိဳး တစ္ခါမွ မစပ္ဆိုခဲ့ဘူးတဲ့အတြက္ ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေျမႇာက္စားမႈ မခံရဘဲ ဆင္းဆင္းရဲရဲနဲ႔ ေနရသတဲ့။


တစ္ရက္မွာေတာ့ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ အရြတ္ေကာင္းတဲ့ အမတ္ႀကီးဟာ ပညာရွိအမတ္ရဲ႕အိမ္ကို သြားေရာက္လည္ပတ္ပါသတဲ့။ အဲဒီအခါ ပညာရွိအမတ္ႀကီးချမာ ငါးပိရည္၊ တို႔စရာနဲ႔ ထမင္းစားေနရတာကို ျမင္ရတဲ့အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသတဲ့။ အဲဒါေၾကာင့္ တိုက္တြန္းလုိက္ပါသတဲ့။
"ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႔ေတြ ရြတ္ဆိုျပလုိက္စမ္းပါ။ ငါးပိရည္၊ တို႔စရာနဲ႔ပဲ စားေနရတဲ့ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ပါလိမ့္မယ္" ေပါ့။



အဲဒီအခါ ပညာရွိအမတ္ႀကီးက ဘယ္လိုျပန္ေျပာလုိက္သလဲဆိုေတာ့ -
"မိတ္ေဆြ…၊ ငါးပိရည္နဲ႔ တို႔စရာကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါ။ အဲဒီအခါ ဘုရင္ကို ေျမႇာက္ပင့္ေနရတဲ့ ၀ဋ္က လြတ္ကင္းပါလိမ့္မယ္" တဲ့။

ကၽြန္ေတာ္တို ့ဆိုရင္ေရာ ငပိရည္တို ့စရာနဲ ့ပဲ ေရာင့္ရဲမလား ...
ကၽြန္ေတာ္ထင္ပါတယ္  ... :)


လူႏွင့္ ခံယူခ်က္

တစ္ခါက ရြာေလးတစ္ခုတြင္ တ႐ုတ္အဘိုးႀကီး သားအဖႏွစ္ေယာက္ ရွိၾကသည္။ သူတို႔က ျမင္းေမြးသည္။ တစ္ေန႔တြင္ေတာ့ ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပ်ာက္သြားသည္။ အိမ္နီးခ်င္းေတြက တ႐ုတ္ႀကီးကို သနားၾကသည္။

"စိတ္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ား ကံဆိုးရွာတယ္"

"ဘာျဖစ္လို႔ ကံဆိုးတယ္ ေျပာတာလဲ"

"ခင္ဗ်ားမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပ်ာက္သြားတယ္မဟုတ္လား"

"ျမင္းတစ္ေကာင္ ေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ ကံဆိုးတယ္လို႔ ခင္ဗ်ား ဘာေၾကာင့္ေျပာႏုိင္သလဲ"

ဤသို႔လွ်င္ လံုးလည္ပတ္ခ်ာ လုိက္ေနေလေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြကလည္း ခြစာႀကီးဆိုၿပီးလွ်င္ ဆက္မေျပာၾကေတာ့။ သည္လိုႏွင့္ တစ္ပတ္ဆယ္ရက္ေလာက္ ၾကာေလေတာ့ ျမင္းဆိုသည့္မွာ အေဖာ္ခင္တတ္သည့္ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္အတုိင္း ေပ်ာက္သြားေသာျမင္း ျပန္ေရာက္လာသည္။ ေရာက္လာေတာ့ တစ္ေကာင္တည္းမဟုတ္။ ျမင္း႐ိုင္းတစ္ေကာင္ပါ အပိုပါလာေသးသည္။ သည္ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားက -

"ခင္ဗ်ား ကံေကာင္းတယ္ဗ်ာ"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ခင္ဗ်ားမွာ ျမင္းတစ္ေကာင္ တိုးလာတယ္ေလ"

"ျမင္းတစ္ေကာင္ တိုးတာနဲ႔ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ေျပာတာလဲ"

ေရွးနည္းတုိင္းပင္ ခြစာႀကီးကို ဆက္မေျပာၾကေတာ့။ သည္လိုႏွင့္ ေနာက္ေရာက္လာေသာ ျမင္း႐ုိင္းကို သားျဖစ္သူက စီးေကာင္းက်င့္ရာ ျမင္းေပၚက လိမ့္က်ၿပီး ေျခက်ိဳးသြားသည္ႏွင့္ ေျခေထာက္ကေလး ေထာ့နင္းျဖစ္သြားရွာသည္။

အိမ္နီးခ်င္းေတြက စိတ္မေကာင္းၾက။

"ခင္ဗ်ား ကံဆိုးတယ္ဗ်ာ"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"

"ခင္ဗ်ားမွာ ဒီသားေလး တစ္ေယာက္ပဲရွိတာ။ ေျခက်ိဳးသြားတာကိုး"

"က်ဳပ္သား ေျခက်ိဳးတာနဲ႔ ကံဆိုးတယ္လို႔ ဘာေၾကာင့္ ေျပာႏုိင္သလဲ"

ေရွးနည္းတုိင္း ခြစာႀကီးကို ဆက္ၿပီး ဘာမွ် မေျပာၾကေတာ့ေခ်။  သည္လိုႏွင့္ တစ္ေန႔ေတာ့ ျပည္နယ္ခ်င္း စစ္ျဖစ္ၾကရာ ျပည္နယ္ဧကရာဇ္က တစ္နယ္လံုးရွိ ရဲရင့္သန္မာသူ လူငယ္မွန္သမွ် စစ္ထဲလုိက္ရမည္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ ေခၚငင္သြားရာ သူ႔သားကေလးတစ္ေယာက္သာ ေျခေထာက္ေထာ့နင္း ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ ခ်မ္းသာရာရခဲ့သည္။

သည္ေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းေတြက - "တ႐ုတ္ႀကီး ကံေကာင္းတယ္" တဲ့။

ဒီလိုပါပဲ ဘ၀ဆိုတာက ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ဘယ္ဟာက ကံေကာင္းတာလည္း ဘယ္ဟာကကံဆိုးတာလည္း ...  ...  ... 
ကၽြန္ေတာ္တို ့ ခံယူခ်က္ေပၚမွာပဲ မူတည္ပါတယ္ ...



ANTIMATTER- ဆန္႔က်င္ျဒပ္

ေလာကႀကီးမွာ ျဒပ္ေတြရွိသတဲ့။ သူတို႔ကို တိုး၀င္တိုက္ဖ်က္တဲ့ ဆန္႔က်င္ျဒပ္ေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတို႔ခ်င္းေတြ႔ရင္ ေၾကပ်က္သြားၾကတယ္။ တစ္ခုကိုတစ္ခုက ေခ်မႈန္းပစ္တယ္။ ျဒပ္မႈန္တစ္ခုရယ္၊ ဆန္႔က်င္ျဒပ္မႈန္တစ္ခုရယ္ဟာ ခမ္းခမ္းနားနား ၀င္း၀င္းလက္လက္နဲ႔ပဲ တိုက္ဖ်က္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္။

အာ႐ံုထဲမွာ ျမင္ၾကည့္မိတယ္။ အေတာ္လွမွာပဲ။ ရွက္သလိုလည္း ခံစားရတယ္။ လူေတြနဲ႔ ယွဥ္ေတြးမိလို႔ပါ။

လူ႔ေလာကမွာလည္း လူေတြရယ္၊ ဆန္႔က်င္လူေတြရယ္ ရွိတယ္။ ဆန္႔က်င္လူေတြက ဆန္႔က်င္ျဒပ္ေတြလို မဟုတ္ဘူး။ စကားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း အေကာင္းမျမင္ဘူး။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလွတဲ့႐ုပ္၊ နာမ္ အတြဲႀကီးေတြေပါ့။

အဲဒီဆန္႔က်င္လူေတြဟာ အခြင့္အေရးရတာနဲ႔ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ေသာ လူေတြကို ကိုက္စားဖ်က္ဆီးႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားတယ္။ ဆန္႔က်င္ျဒပ္ေတြလို ခမ္းနား၀င္းလက္စြာ တုိက္ခုိက္လာျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး။ စုတ္ျပတ္မည္းေမွာင္စြာ တိုက္ခိုက္တတ္ၾကတယ္။

သူတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္ မႀကိဳက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္းထုတ္လို႔လည္း မရဘူး။ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ “လူ” ရွိေနရင္ သူတို႔လည္း ရွိေနမွာပဲ။ သဘာ၀ပဲေလ...။

ရြာသူ

ဆယ့္ႏွစ္ၾကိဳးကေ၀အတတ္နဲ႔.

(ငါ့ရင္ထဲက ) မီးခတ္တဲ့ စကားလံုးေတြကိုသတ္ၿငိမ္း..

အိမ္မက္သိမ္းတမ္း ၿပဳစားတတ္တဲ့ ..ရြာသူေရ

ရင္ခုန္သံေတြကိုပဲ..ေခါစာပစ္လိုက္တယ္..

သခင္မ..

ေပ်ာ္ပါ...ပါးပါ..စားပါ..ေသာက္ပါ..

မရိုမေသ တမ္းတမိတဲ့..

ေဟာဒီက အမိုက္အမဲေကာင္ကိုလည္း အၿပစ္ကလႊတ္ေတာ္မူပါ..

မီးစတစ္ဖက္..ေရမွဳတ္တစ္ဖက္

အၾကည့္လက္လက္ေတြကိုလည္း

ေပးသနားေတာ္မူပါ..

' တရား၀င္စစ္ေၾကၿငာၿပီးမွ မတြယ္တာရရင္...

ဘာမွမလုပ္ခ်င္ဘူး' ဆိုတဲ့

ေဟာဒီက ငပ်င္း...အတြက္

လက္ေၾကာတင္းေအာင္..လြမ္းခြင့္ၿပဳေတာ္မူပါ..။              ။

                                                                                       By: မင္းခိုက္စိုးစံ






ဘူတာရံုႏွင့္တူေသာ ေကာင္မေလး

-ဥၾသဆြဲခ်င္ရုံသက္သက္နဲ႕ေတာ့
ငါ့ သံေယာဇဥ္ေတြ ခုတ္္ေမာင္းထြက္ခဲ႕တာ မဟုတ္ေပဘူး
အဲဒီ ဘူတာရုံကေလးေရ...လြမ္းတယ္....။
-အရမ္းၾကီး မဟုတ္ေပမယ္႕ ...တစ္ခါတစ္ခါ
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္မွာလည္း
စိတ္အားငယ္ခြင့္ ရွိတာပဲ မဟုတ္လား။
-ပန္းသီးေတြ ခါးတဲ႕ကာလက
ရွည္လ်ားလွခ်ည္လားကြယ္....
ေျပာပါ...မင္း ငါ့ကို ဘယ္ေတာ့ အိပ္မက္မက္မွာလဲ။
မင္းပိုင္ဆိုင္တဲ႕ အိပ္စက္ျခင္းရဲ႕ တံစက္ျမိတ္ေအာက္မွာ
ငါ....
တိတ္တိတ္ကေလး ရပ္ေစာင့္ေနတာ ၾကာျပီေလ...။
-ဣေျႏၵစိမ္းစိမ္းေတြ လိမ္းသုတ္
ခ်စ္ျခင္းေတြ ကုန္တင္ကုန္ခ်လုပ္ခြင့္ မျပဳတဲ႕
မင္းရဲ႕ ဘူတာရုံကေလးဆီ...
....လာမယ္.......။
မင္းရဲ႕ ဘူတာရုံကေလးဆီ....
....လာမယ္.......။
- ေဟာဒီေကာင္.....ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းနဲ႕
ကိုယ္႕ သံလမ္း ကိုယ္ေဖာက္ခဲ႕တာပါ...။
....ေနာက္က်သြားတယ္။
အလြမ္းေတြ စုိက္ခင္းတစ္ခုလံုး ပြင့္တဲ႕ အခ်ိန္မွာမွ
ငါ ဆိုတဲ႕ေကာင္က
တည္႕တည္႕ ၾကီး ေရာက္ခ်သြားခဲ႕တာေပါ့ကြယ္...။              ။

                                                                                       By: မင္းခိုက္စိုးစံ