Search This Blog

Thursday 22 November 2012

က်ေနာ္ နဲ႔ ျမန္မာ့ေျမ



ေအးတရ္ ၊ ထပ္အိပ္လို႔မရေတာ့လို႔ ထ ၊ မ်က္ႏွာသစ္ ၊ ဂ်ာကင္ေကာက္စြပ္လို႔
အာရုဏ္မတက္ခင္ ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ . . .
စက္ဘီးစီးထြက္ခဲ့တရ္



၁။ ၾကယ္ နဲ႔ လ ျမင္ေနရဆဲအခ်ိန္
(က) ကိုရင္ေတြ သပိတ္ေလးပိုက္လို႔ ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္
(ခ) ဂက္ဂေလာက္ ဂက္ဂေလာက္ ငိုက္ျမည္ေနတဲ့ ျမင္းလွည္း
(ဂ) ေစ်းဗန္းေတြရြက္လို႔ စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ေနတဲ့ ေစ်းသည္ေတြ
(ဃ) လေရာင္ေအာက္ ဓနိတန္းနဲ႔ စီထားတဲ့ ျမစ္၊ ေလွ တဒုတ္ဒုတ္နဲ႔ ေမာင္းလို႔
(င) ဟိုေဒါင့္ ဒီနားက လွမ္းလွမ္းျမင္ရတဲ့ မီးမိွတ္တုပ္တုပ္ ဆိုင္ေလးေတြ

၂။ တိမ္ေတြ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလင္းလာခ်ိန္
(က)ျမိဳ ့ဦးေစတီက ဆည္းလည္းသံေလးေတြ
(ခ) စူးရွရွေအာ္လို႔ အစာရွာထြက္ေတာ့မရ္႕ ငွက္ေလးေတြ
(ဂ) ေျမေပၚ အသံတိုးတိုးေလးေပးျပီး ေၾကြသြားတဲ့ ပန္းေရာင္စံုေတြ
(ဃ) ႏွင္းေတြစိုေနတဲ့ အရြက္ေတြက လွပေနတဲ့ ေလအလာ ယိမ္းအက
(င) တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ဂ်ဳံထိုးနယ္ေနတဲ့ တ၀က္ဖြင့္ကာစ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္

၃။ ႏွင္းေတြထူျပီး အလင္းေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အခ်ိန္
(က) ျမိဳ႔ပတ္လမ္းေပၚက မသဲမကြဲ လမ္းေလွ်ာက္ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ေနသူေတြ
(ခ) စိမ္းလန္းေနတဲ့ လယ္ကြင္းေတြထဲက အစာငမ္းေနတဲ့ ႏြားေတြ
(ဂ) ရွမ္းေဘာင္းဘီပြပြနဲ႔ ၀ါးက်ည္ေတာက္ဆြဲလာတဲ့ ထန္းတတ္သမား
(ဃ) တိုးၾကိတ္ေနတဲ့ ျမိဳ႔တတ္တဲ့ လိုင္းကားေပၚက ခရီးသည္ေတြ
(င) ျမစ္ကူးတံတားေပၚက စီးကရက္ ရပ္ဖြာေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ လန္းဆန္းလို႔

1 comment:

  1. တိမ္ေတြ တစ္ျဖည္းျဖည္း လင္းလာခ်ိန္ေလးပဲ ေကာင္းပါတယ္.. :)

    ReplyDelete

ျဖတ္သန္းမႈမ်ားထဲမွာ အေတြ႕အႀကံဳသာမရရိွဘူးဆိုလွ်င္
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ ကေလးမ်ားသာျဖစ္မည္ထင္သည္ ... :)