Search This Blog

Thursday 22 December 2011

သတိရေၾကာင္း

ေမွာ္ဆရာေရ...
စက္ရုပ္တစ္ရုပ္ရဲ႕ ရင္ဘတ္မွာ
ဝိဥာဥ္ကို ေကာ္နဲ႔ကပ္ၿပီး
လူျဖစ္ေအာင္ ငါအသက္သြင္းဖူးတယ္ ၊၊
မီးျခစ္ေက်ာက္ကုိ
လက္သည္းနဲ႔ ပြင့္ထြက္ေအာင္ေတာက္
မီးေတာက္ကုိ ခါးကလိမ္ခ်ိဳး
စီးကရက္ေသာက္ရင္း သူ ေခ်ာင္းဆုိးဖူးတယ္ ၊၊
သူ႔ေျခေထာက္အတြက္
သူ႔ဖိနပ္အတြက္
ေျမျပင္သက္သက္ ခင္းေပးစရာမလုိ
`ၾကယ္ကို ၾကယ္နဲ႔ ရံမတဲ့ `
သံအိပ္မက္ႀကီးနဲ႔
ပင္လယ္ေရပြက္ထဲကည
အားလံုးကုိ သူ အပိုင္ရတယ္ ၊၊
ပထမေတာ့….
လ ကို ခိုစီး
ေကာင္းကင္ႀကီးနဲ႔တြဲက
စကၠဴဂီတာတစ္လက္ပိုက္ၿပီး
ေပ်ာ္လုိက္ရတာ ….၊၊
ေနာက္မွ
စၾကာဝဠာရဲ႕
မဟာတြင္းနက္ထဲကုိ
လက္ခနဲခုန္ခ်
သူ….ဘယ္ဆီက်သြားပါသလဲ…၊၊
ကဲ….ေမွာ္ဆရာ
အပိုင္းပုိင္းအထစ္ထစ္
သကၠရာဇ္တုိ႔ မၿပိဳခင္မွာ
သုည တစ္လံုးပဲရွိတဲ့
သူ႔ရဲ႕ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ကို ဆက္ေပးပါ ၊၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ပဆစ္အိမ္ ဝကၤပါပ်က္ နကၡတ္ပ်ံရာည
ငါ…..သူ႔ကို သတိရေၾကာင္း
ေျပာျပေပးပါ……။                             ။

                                                                            By: တာရာမင္းေ၀

0 comments:

Post a Comment

ျဖတ္သန္းမႈမ်ားထဲမွာ အေတြ႕အႀကံဳသာမရရိွဘူးဆိုလွ်င္
ကၽြႏု္ပ္တို႕သည္ ကေလးမ်ားသာျဖစ္မည္ထင္သည္ ... :)